Wanneer je ’s nachts in je bed ligt te slapen, ben je eigenlijk echt wakker. Je bent zo wakker als maar kan, want zelfs als je klaarwakker bent is er een deel van jou dat nog slaapt. Een deel van jou wil blijven slapen en niet wakker worden. Misschien verlang je wel naar de wakkerheid van zuiver verlicht zijn, maar toch blijf je nog een klein tijdje doordoezelen, en dan sta je op en zorg je voor dat waar voor gezorgd moet worden, en toch beweeg je dan als een slaapwandelaar. Je gaat van de ene slaapkamer naar de andere.

Wanneer je volledig wakker zou zijn, zou je wakker zijn. Je zou een energie van bewustzijn hebben die op dit moment nog afdwaalt. Dit lijkt een beetje op de situatie dat terwijl je erg moe bent, je eigenlijk niet in de gaten hebt hoe moe je bent. Hetzelfde doet zich voor wanneer je niet helemaal beseft hoe zeer je nog slaapt, zelfs wanneer jij denkt dat je wakker bent.

Natuurlijk kun je alleen maar zijn zoals je bent. Ik vraag niet van je om ervoor te strijden. Ik vraag je om je er van bewust te zijn. Wanneer je moe bent, kom je vanuit vermoeidheid en rust je uit. En wanneer je wakker bent, zul je op natuurlijke wijze uit die staat van wakker zijn komen.

Je kunt de blinddoek niet losrukken van je ogen. Hij moet als het ware vanzelf loskomen. Natuurlijk is dat met jouw instemming en die van Mij, en toch wachten de blinddoeken tot een specifiek moment. Het is net zoiets als het spelen van een orkest,en iedereen wacht op het crescendo, wacht op datgene waarvan men weet dat het er aan komt, en op dat moment dat in de lucht hangt, NU begint het crescendo, NU begint het crescendo waar alle oren op gespitst waren.

Ik heb het meest op jou gewacht. Ik heb al een tijdje zitten wachten. Ik wacht met een voorgevoel. Ik wacht in zekerheid. Ik wens dat je snel wakker wordt, en toch vind Ik het niet erg om te wachten op datgene waarvan Ik weet dat het staat te gebeuren. Mijn zekerheid sluit de mogelijkheid van ongeduld uit. Ik ken het crescendo zo goed dat op het punt staat om te gebeuren. Alle muziekinstrumenten die jullie zijn, zullen samen komen. Er zal dat moment van zuivere stilte zijn, en opeens barst NU het crescendo los.

Geliefden, jullie zullen allemaal knallen als voetzoekers !

En dan zal er de dag zijn dat iedereen wakker is. Er zullen geen voetzoekers meer zijn om af te gaan, en toch zal het crescendo van licht verder gaan. Het licht zal steeds helderder worden. Er zal steeds maar meer licht zijn totdat er zo’n schitterend licht is dat er nooit geen duister meer wordt gezien. Geen duister zal ooit nog het licht tegen houden, en nog steeds wordt het licht helderder.

Al Mijn kinderen zullen in hun eigen licht staan, en de wereld zal helder zijn, en liefde zal helder zijn. Er zullen cymbalen zijn die licht doen klinken ! Dan begint het kopje duikelen ! Iedereen zal buitelingen maken en iedereen zal hoog opveren. Er zal niet langer meer een grens zijn aan licht. Al het licht zal voor altijd aan gaan, vast en zeker reikend naar de hoogste Heaven. Er zal geen verschil zijn tussen Heaven en Aarde. Niemand zal nog in staat zijn om een verschil te zien dat er nooit was, behalve dan in onderscheid maken door verblind te zijn.

Zoals het was, geliefden, zijn jullie misschien in je slaap meer wakker geweest dan tijdens je activiteiten overdag. Wanneer je ’s nachts slaapt, ben je misschien druk met het herstellen van je licht. Je reist misschien wel naar vergelegen plaatsen, jij die je fysieke bestaan met sprongen te boven gaat. Natuurlijk bestaat alles binnen in je, dus hoef je helemaal niet te reizen, en toch lijkt het alsof je reist. Je reist in ieder geval verder dan de aanvaarde beperkingen. Spoedig zullen alle grenzen voor jou wegvallen, en zul je het crescendo zijn dat je hoort.