Binnen in jou bevindt zich een bron van geluk. Het is alsof je een voorraad goederen hebt die geluk heet, en je verkoopt die aan jezelf.

Soms vind je blinkende3 geldstukken op straat, en soms vind je rommel. Datgene dat je opraapt, daar viel je oog op. We zouden zelfs kunnen zeggen dat jij de blinkende geldstukken rondstrooide, en dat je de rommel rondstrooide.

We zouden zelfs kunnen zeggen dat jij jezelf voor jezelf uitstrooide. Jij bent de verzamelaar en verspreider van jezelf. Je neemt iets waar van jezelf. Je wilt het misschien niet hebben, en toch zeg je : “Aha, “ en je raapt het op zelfs wanneer je het niet wilt.

Wat het leven in de wereld ook maar bevat voor jullie, geliefden, jullie projecteren het voor jullie uit, en jullie rapen het op.

Je zegt misschien dat het niet eerlijk is dat Ik dat zeg. Je zegt misschien dat er verdriet naar je toegesmeten werd als een sneeuwbal die uit het niets verscheen. Je zegt misschien wel dat jij dat nooit gekozen zou hebben. Geliefden, wanneer de sneeuwbal uit verdriet bestaat, dan ben jij toch degene die ervoor gekozen heeft om dat verdriet te koesteren. Je zegt dan misschien wel dat de neeuwbal je in je hart geraakt heeft of je in je oog getroffen heeft. Het raakte je hele Wezen. Het is een slag waar je van herstellen moet. Je zegt dat Ik je dat moet toestaan. Je zegt dat Ik, God, moet begrijpen dat jij niet voor verdrietig zijn hebt gekozen, en dat je het dus niet verdiend had dat het naar je toe kwam.

De kracht van de sneeuwbal deed je wankelen. Ja, daar heb Ik begrip voor. En nu vraag ik je dus om jezelf overeind te helpen. Blijf doorlopen. Gooi de sneeuwbal van verdriet over je schouder alsof het zout was.

Wanneer je in de bramenstruiken valt, kom je weer overeind en stap je eruit. Hoe je daar terecht gekomen was doet er niet echt meer toe. Of het nu terecht was of niet, daar gaat het niet om. Of je nu uit de bramenstruiken stapt of later, daar gaat het wel om.

Het is een goede zaak om aanvaardend te zijn in de wereld. Je kunt er niet omheen dat de sneeuwbal je raakte. Je aanvaardt dat. Het is het gezwoeg dat met de sneeuwbal gepaard gaat dat je niet hoeft te aanvaarden. Je hoeft niet op de grond te blijven liggen. Je moet weer overeind komen. Een slag die je van je stuk brengt kan speels lijken, toch ben je geraakt, en dus ben jij het die overeind moet komen, jezelf af moet kloppen en door moet blijven gaan.

Je bent op zoek naar je geluk. Er wacht jou ergens een schat, en je bent bezig die te vinden. Laat niets jou hiervan weerhouden. Ga door. Ga door. Er valt niets bij te winnen wanneer je een bordje omhoog houdt waarop staat : “ Ach arme ik, geraakt door een sneeuwbal.” Er valt niets te winnen bij gejammer. Er valt alles te winnen door zelfs verdriet gewoon los te laten.

Wanneer je het verleden los gaat laten, moet je ook het verdriet los laten dat er bij hoorde. Smart en droefheid moet je niet mee rond blijven lopen. Denk niet dat je een dichtgeknepen hart moet hebben in herinnering aan het verleden.

Het spel dat je speelt heet Loslaten. Ik wil niet dat je iets in je hart begraaft. Integendeel, laat de bagage van je hart los. Het is hoe dan ook teveel. Je hebt er genoeg van gehad. Je hebt er teveel van gehad.

Ik zou graag nu het verdriet uit het verleden van je wegnemen. Sta Mij toe om je uit het verleden omhoog te tillen. Ga dit land van het heden binnen waar je al de wereldse bezittingen van verdriet en hartzeer achterlaat.

Dit is het Nieuwe Land waar ik je heen breng. Dit is het land waar je naar op zoek was. Dit is waar vrijheid zich bevindt. Bevrijd van het verleden, ben je vrij.