Niemand weet wat morgen brengen zal. Maar wie zegt dat je dat moet weten? Wat maakt dat het beter is te weten wat er morgen gaat gebeuren dan het niet te weten? Waarom lijkt zekerheid juist en onzekerheid niet?

Wat zeker is, is: Als je geboren werd, was je bedoeld geboren te worden. En als je op Aarde leeft, was je bedoeld op Aarde te leven. En je bent bedoeld te leren en te groeien. Er is niet echt een minuut dat je gewoon hetzelfde blijft. Groei is het uiteindelijke doel.

Het is echt waar dat je wijzer wordt.

Als je jouw leven over zou kunnen doen, zou je dan dezelfde keuzes maken? Waarschijnlijk. Zelfs als je terugkijkt en je spijt hebt van sommige keuzes die je gemaakt hebt, zou je weer dezelfde keuzes maken die je eerder maakte en nu betreurt. Op dat moment en die plaats stond je voor die keuze. Of het achteraf nu verstandig of spijtig is, het zou lijken dat je een ster volgde en niet echt wist wat je deed. Hoogstwaarschijnlijk was je in een soort roes. Je nam een gok, zoals je in het leven doen moet, en die kwam uit zoals jij wilde, of niet. Soms kan het je lijken dat jouw leven werd opgetuigd.

Hoe dan ook, je kunt niet teruggaan. Dit leven is een eenmalige kans. Elke dag is een eenmalige kans. Trouwens, je kunt niet echt de loop van je leven nagaan net zo min als je hem kunt voorspellen. Zeker, het ene leidt tot het andere, maar is dat zo? In Waarheid is er geen volgorde en er is geen gevolg. Het lijkt beslist zo, maar nogmaals, wat weet je? Meestal raad je en morgen zul je weer raden.

Het leven is een verrassing. Het is een heel snelle verrassing. Zelfs als het leven uitkomt zoals je verwachtte, is het een verrassing. Het leven lijkt jou om zijn vinger gewonden te hebben, en het zou lijken alsof jij je voegt naar wat het leven wil.

Niemand weet hoe hij of zij zal uiteindelijk zal worden, alsof er zoiets is als uiteindelijk worden. Niemand weet hoe iemand anders uiteindelijk zal blijken te zijn. Niemand weet dat.

Kan geconcludeerd worden hoe mensen uitvallen en naar wiens inschatting? Je ziet wat je ziet, maar dat betekent nog niet dat je er de helft van weet.

De buitenkant is maar de buitenkant, en de buitenkant hoeft niet de diepten te onthullen. Hoe je ook denkt dat je ergens veel over weet, je weet misschien weinig. Wat de buitenkant van het leven betreft, is er weinig te weten. Nou, de diepten zijn een ander verhaal. De diepten zijn eindeloos. Er is geen einde. Het pad blijft oprollen en afrollen.

Vanuit het menselijk oogpunt is het leven gevaarlijk. Desondanks is er geen gevaar. Je leidt een gesanctioneerd leven. Er is werkelijk geen einde aan het leven, dus in wat voor gevaar kun je zijn? Natuurlijk denk je aan veel gevaren, en die zijn jouw angst. Alle angst is ongegrond. Jouw diepste angst is ongegrond. Er is geen grond voor angst. Angst is een soort temperatuursverandering, dat is alles. Wees op je hoede voor behoedzaamheid.

Het leven is een zekere winnaar. Je hoeft er alleen maar mee af te spreken en het leven zal jou meenemen op jouw blije weg. Er is zelfs geen op het nippertje aan gevaar ontsnappen, zelfs niet aan de dood van het lichaam. Alles waar je bang voor bent is een vermoeden. Het is een veronderstelling. Zelfs als je een weddenschap verliest, mis je geen enkele draad van het leven.

Als laatste vraag Ik je: Waarom lijkt winnen beter dan niet winnen? Wat win je als je wint?