Je hart sluiten is hoe je egoïstisch wordt. Houd jezelf erin en iemand anders eruit. Dit is misschien het motto van degenen die zichzelf telkens als eerste uitroepen. Ze hebben misschien zelfzuchtigheid als equivalent van overleving genomen. Wat kan het beschermen van jouw eenzame hart anders zijn dan een vriendelijker licht om zelfzuchtigheid in te zetten?

Geliefden, als je je hart beschermt, dan bescherm je jezelf tegen jouw eigen liefde.

Houd van jezelf, maar verspil geen liefde aan jezelf. Zorg voor jezelf. Leef in de wereld en maak het een wereld van liefde. Excuses doen er niet toe. Er zijn een miljoen excuses. Elke minuut van de dag kies je zelfzuchtigheid of liefde. Laat ons dat toegeven. Zelfzuchtigheid is geen liefde. Zelfzuchtigheid komt uit een uitbarsting van behoefte. Als je jezelf niet langer als behoeftig ziet, dan zul je niet op wat gezien wordt als een egoïstische manier reageren. We praten nu over jou en niet over iemand anders.

Je kunt een verlangen hebben naar het laatste stukje taart en weten dat je prima bent zonder. Je hoeft het niet te hebben. Jouw overleving hangt er niet vanaf. Je hebt de tijdelijke bevrediging die het geeft niet nodig. Je bent in staat het laatste stukje taart in de helft te snijden of het helemaal aan een ander te geven die het meer begeert dan jij. Wat heb je opgegeven?

Maak zeker dat je begrijpt dat onzelfzuchtigheid niet opoffering betekent. Onzelfzuchtig betekent denken aan wat je vrijelijk uit je hart kunt geven. Het is een pijl toevoegen aan jouw koker, niet er een uitnemen. Iemand die uit zijn hart geeft vanuit kracht en niet zwakheid, offert niet op. Hij ontzegt zichzelf niet. Hij vervult zichzelf.

Allen hebben gehoord over delen. Het is goed om te delen. Tegelijkertijd deel je niet om te delen. Delen is iets natuurlijks voor je, zelfs als je nooit het edict delen gehoord hebt. Als alles in de wereld niet gedeeld wordt, is dat onnatuurlijk. Als je een bron hebt, is het natuurlijk anderen water te geven om te drinken. Als je een bron hebt en je wilt anderen geen water geven om te drinken, dan onthoud je anderen wat in de eerste plaats niet van jou is.

Je kunt tegen jezelf zeggen: “Waarom zou ik mijn water met een vreemde delen? Misschien morst hij het”.

Er is de onverdraaglijke vraag: Wat als je in een woestijn zou zijn en er waren maar een paar druppels water over, zou je de druppels voor jezelf houden? Niemand kent van te voren het antwoord. Jij weet nog niet welke edelmoedigheid er misschien in je hart ligt. Als jouw hart water aan een ander wil geven, daarvoor echt kiest, waar kan dan opoffering zijn?

Ik stel voor dat je niet ontdekt dat je in een woestijn zonder veel water bent, en als je dat op een of andere manier wel bent, dan stel Ik voor dat je een andere waterbron vindt om kwistig te geven aan jezelf en de anderen bij je.

Ik vermoed dat als niemand ooit egoïstisch geweest was, er altijd genoeg water voor allemaal zou zijn. En genoeg begint bij het hart. Het is het hart dat genoeg moet zijn. Het is het hart dat te weinig aanbod had.

Geluk ligt niet in zelfzuchtigheid. Zelfzuchtigheid is een troonpretendent. Als je zelfzuchtig bent, dan profiteer je van jezelf. Als je zelfzuchtig bent, dan ben je niet goed voor jezelf. Je onthoudt jezelf iets. Zelfzuchtigheid is kortzichtig. Echt, zelfzuchtigheid is blind. En jij bent iemand die kan zien met je ogen en hart wijd open.