Als je het gevoel hebt dat je overdrijft, dwingt niemand je. Geen situatie brengt jou daartoe. Als je teveel doet, jezelf geweld aan doet, over je grenzen heen gaat, dwingt niemand en geen situatie je. Je bent onder je eigen stoom. Je bent niet gevangen gezet, noch hoef je onder de duim van iemand zitten.

In het algemeen overdrijft niemand. Voor het grootste deel leven Mijn kinderen, die het gevoel hebben dat ze teveel doen, met het idee dat ze teveel doen. Het idee alleen al is genoeg om je over je grenzen heen in te spannen. Het is allemaal een idee.

Er is geen teveel, behalve als het idee zegt dat het er is. Het idee heeft jou in zijn greep. Op een of andere manier pikte je het idee op dat je meer doet dan je doen kunt. Dat idee heeft zich vastgezet. En het leven wordt teveel voor je. Het idee is genoeg om je te slopen. Ideeën kunnen expansief zijn. Ideeën kunnen ook beperken, knellen, bemoeilijken, bevrijden, en zichzelf doen uitkomen. Soms zijn geen ideeën het beste.

Denk aan het ware verhaal van een heel kleine vrouw, die in staat was een auto van haar kind af te tillen. Ze zou het nooit geprobeerd hebben behalve om het leven van haar kind te redden. Op een gewone dag zou ze niet die prikkel gehad hebben. Bovendien zou de vrouw zichzelf van te voren ervan overtuigd hebben, dat het voor haar onmogelijk was een auto op te tillen. Die dag tilde ze de auto op, ze had een prikkel. En wat was haar aansporing op die dag? Het was liefde.

Als ze geprobeerd had de auto op te tillen om een miljoen dollar te winnen, zou haar liefde voor een miljoen dollar haar niet de kracht gegeven hebben. Het moet dan zo zijn, dat liefde voor geld geen liefde is. Of het is een verslapte liefde. Liefde voor een kind is een ander verhaal. Je kunt er zeker van zijn, dat de moeder niet dacht: "Ben ik sterk genoeg?" Er was geen gedachte tussen de noodzaak, haar prikkel en de daad.

Als jij dag na dag het gevoel hebt dat je teveel doet, kun je langzamer gaan, niet omdat je teveel doet, maar omdat je geest je dat zegt. Je geest kan je gezegd hebben, dat je meer geeft dan je krijgt, dat je jezelf uitput voor niets, omdat je niet de waardering ziet die je in welke vorm dan ook verlangt.

Het kind dat door zijn moeder gered werd, hoefde de moeder zelfs met geen woord terug te betalen. Dat het kind in leven was, was de hele beloning die de moeder wilde. Dat het kind kon ademen, de moeder kon ademen en haar hart zo dankbaar kon zijn.

Als je vindt, dat je ook maar enigszins overwerkt en overspannen bent, is het waarschijnlijk dat je geest je gezegd heeft, dat je niet voldoende gewaardeerd wordt, en je hebt ervoor gekozen met dat idee mee te gaan. Je hebt ervoor gekozen een ondergewaardeerde overwerkte martelaar te zijn.

Misschien kun je jezelf er niet toe brengen nee te zeggen. Misschien heb je een ander idee in gedachte, het idee dat je helemaal prachtig moet zijn, dat je alles voor iedereen moet zijn. Tenzij je dat geloofde, zou je in staat zijn zonder met je ogen te knipperen nee te zeggen als dat gerechtvaardigd was.

Dezelfde moeder, die de auto optilde om het leven van haar kind te redden, zou haar kind niet iedere speelgoedauto geven die het kind zou willen. Als ze dat deed, zou ze haar eigen idee bevredigen, het idee dat ze een perfecte volmaakt-liefhebbende moeder is.

Veel mensen moeten leren Ja te zeggen, en veel andere mensen moeten leren Nee te zeggen. En velen moeten leren wanneer Ja te zeggen en wanneer Nee te zeggen.

Als je te gespannen bent, heb je voor de spanning gekozen. Jij bent verantwoordelijk. Niemand anders dan jij.