Onthoud dat verward zijn een goede zaak is. Alles weten is niet zo'n gewichtige zaak. Ja, Ik begrijp dat het comfortabel is om te weten of te denken dat jij het weet, maar het is minder begrensd om het niet te weten of niet weten dat jij het weet. Jij bent niet bedoeld om een encyclopedie zijn. Jij bent niet bedoeld om te zijn waartoe de wereld jou zou kunnen overhalen om te zijn. Je bent niet bedoeld om iets anders te zijn dan wat je bent.

Wijsheid en kennis kunnen twee verschillende dingen zijn. Wat is er aan de hand met minder weten in plaats van meer?

Zeker, het lichaam beïnvloedt de denkgeest, en de denkgeest beïnvloedt het lichaam. Zeker, alles beïnvloedt al het andere. Er zijn geen straten met eenrichtingsverkeer, geliefden.

Intentie en actie kunnen twee verschillende dingen zijn.

Dit is de hele zaak over het leven in de relatieve wereld. Het spruit in vele richtingen tegelijk. Wie kan niet verward zijn? Of, als je niet van het woord verward houdt, kun je voor jouw plezier zeggen: perplex of nadenkend.

Het leven in de wereld is niet eenduidig. Wie zei dat het dat moest zijn of dat het zo hoort te zijn? Wanneer was het leven voorspelbaar? Wanneer is er slechts één route om te reizen of één straat om te nemen? Op welke weg je dan ook bent op dit moment, het moet de juiste weg zijn voor jou zo lang als hij het is - tot het verandert. Zelfs als je op de meest hobbelige weg bent, wie kan zeggen dat hij niet de juiste is op dit moment?

Wie kan met zekerheid zeggen dat er geen goed is in alles? Zijn Mijn kinderen op zoek naar het koren of naar het kaf?

Wie zei dat het leven gemakkelijk hoort te zijn? Nou, Ik heb het gezegd. Zou het leven niet makkelijk voor je zijn als je er niet tegen zou strijden? Als je het leven kon aanvaarden zoals het komt, wat zou er moeilijk aan zijn?

Wanneer begon het gevoel van verlies het menselijk leven over te nemen? Waarom werd dat idee ingesteld? En waarom accepteerden zo velen van Mijn kinderen deze instelling van verlies? Wie zei dat wanneer een geliefde naar de Hemel komt dat je moet rouwen en een verlies voelen? Kan je niet gelukkig zijn voor jouw geliefde dat hij of zij nu in de Hemel is en vlak naast Mij in zijn of haar gewaarzijn? Waarom is dit geen reden tot vreugde? Het kan zijn dat Ik je hoor zeggen: "Het is gewoon niet zo. Ik voel verlies."

Het concept van rouw werd tot instituut. Waarom niet gelukkig zijn? Waarom hoe dan ook toch niet gelukkig zijn?

Heb jij het idee dat jij lijden verschuldigd bent aan jouw dierbaren of dat het betekent dat je niet lief hebt? Zie jij lijden als contributie die jij verplicht bent om te betalen? Ben jij minder als je niet stopt met pijn te lijden bij waargenomen verlies? Bent jij een beter persoon als je lijdt dan wanneer je dat niet doet? Wie zegt dat? De samenleving? Het verleden? Het ego? Wie op Aarde beslist deze dingen?

Als je het beter weet, hoe komt het dan dat je buigt voor het oude? Is traditie altijd beter?

Veel tradities zijn door de mens gemaakt. Geloof jij alles wat je leest of hoort? Wat als je niet zou treuren? Zou jij er verkeerd aan doen? Zou je ongevoelig zijn, of zou jij een grootser begrip hebben?

Moet jij de voetsporen van de wereld volgen? Waarom volg jij de Mijne niet? Treur Ik? Twijfel Ik?

Ah, heb Ik lief? Heb Ik Oneindig en Eeuwig lief? Heb Ik jou lief? Heb Ik allen lief? Is niet iedereen Mijn kind? Kunnen dan niet allen je broers zijn? Wat wordt bedoeld met de uitdrukking - vriendelijkheid en sympathie van nature voor anderen hebben? Het punt is dat de liefde intelligent is. Liefde is de weg die je moet gaan. Onthoud, dat Ik geen tomeloze liefde bedoel, maar intelligente liefde.