Je ziet met eerbied op tegen een bepaald persoon in een lichaam die voor je staat. Je krijgt een gevoel van vrede. We kunnen zeggen, dat Ik het ben in het lichaam van de persoon die je met eerbied beziet. Het is God in de man, vrouw of het kind die je met eerbied bekijkt, en toch kan er teleurstelling komen en jouw gevoel van vrede vliegt het raam uit, en je voel je radeloos. Veranderde de ander of de anderen, of is het gewoon dat je eigen gevoelens veranderd zijn? Jouw gevoelens konden niet langer trouw aan zichzelf zijn, en dus voel je je nu beroofd. Je zegt dat de ander niet langer van je houdt. Er werd een heel drama in jouw geest gecreëerd. Je hecht je liefde aan een plaats, maar je geest is als een bij die alle nectar uit een bloem genomen heeft en daar niet langer neerstrijkt. Je praat tegen jezelf.

Helaas, het gefladder van jouw dwalende geest. Je zegt dat het je hart is. Je zegt dat je hart veranderd is. Je geest beslist over je hart. Je geest verandert je hart, geliefden. Je droom komt niet helemaal uit door het dwalen van je geest.

Je denkt nog steeds dat liefde afhangt van het onderwerp of de persoon voor je. Liefde speelt solitaire, geliefde. Er is geen ander die jouw liefde opvordert. Er is geen ander die haar wegslaat. Je speelt een tenniswedstrijd op jezelf. Jij bent de gever en de ontvanger. Al die tijd, ben jij het die zich in liefde of buiten liefde bevindt. Je houdt ervan in een plas te zwemmen en nu zoek je een andere. Waar is de liefde heen gegaan, vraag je. Ze speelt verstoppertje met je. Nu zie je haar en nu zie je haar niet. Je innerlijk gevoel van liefde wankelt.

Je neigt ernaar te denken dat liefde een onderwerp nodig heeft. Dat is een misvatting van liefde. Liefde heeft alleen zichzelf nodig.

Jij bent het niet die zich liefde meester maakt. Jij kunt niet over liefde beslissen, want liefde ontstaat uit haar eigen fontein. Je hebt hier lief, niet daar. En dan wordt de liefde schijnbaar om een of andere reden teruggetrokken. Het is niet jezelf die je teleurstelt. Je bracht liefde in beweging in je hart, en toen bracht je geen liefde in beweging in je zelfde hart. Je kunt denken dat je aan de genade van liefde bent overgeleverd, en toch is het de liefde die aan jouw genade is overgeleverd.

Wees genadig tegen liefde. Laat liefde ook rusten. Misschien is liefde een groot wit ros dat je niet steeds op volle snelheid kunt berijden. Laat liefde haar eigen berijder zijn en niet een afgejakkerd paard. Laat liefde haar eigen tempo. Je hoeft er niet zo heftig over te doen. Liefde is echt niet alles of niets. Heb je dat idee in je hoofd gehad? Heb je liefde weggegooid omdat je dacht dat je haar de baas moest zijn?

Laat liefde met rust. Op Aarde lijkt liefde, net als de geliefde maan, af te nemen en te wassen. Hij lijkt hoog aan de hemel, of laag aan de hemel, en toch is het dezelfde maan. Het is een volle maan of een reep maan alleen maar in jouw waarneming. De maan is een maan. Je wordt niet overspannen omdat de maan op de ene of andere manier verschijnt. Je hebt vertrouwen in de maan. Heb vertrouwen in de liefde in je hart. Ze is altijd zo groot als de maan, alleen zie je het niet op die manier.

Laat het aan jou zijn je liefde te geven. Laat de liefde in je hart zijn wat zij is. Hou van je hart, zelfs als het er schijnbaar niet voor jou is. Rust je hoofd op je hart zoals je dat op een kussen zou doen.