God zei:

Je bent nu op een nieuw niveau. Je bewustzijn is op een nieuw niveau. Dan laat jouw leven en je gedachten en je acties en reacties ook op een nieuw niveau zijn.

Ik onthoud Me ervan om jouw nieuwe bewustzijn een hoger niveau te noemen, want samen met hoger komt lager en, dus, een waardeoordeel. Zo is het in de wereld.

Jij bent niet precies zoals het karakter van Jaap en de Bonenstaak die naar de hoogte van een gigantische bonenstaak kon klimmen, dat niemand anders kon. In feite, geen andere bonenstaak groeide uit tot die grote hoogte. Dat verhaal is een verhaal uit de folklore. Op de top van de bonenstaak vond Jaap een reus.

Jij zult naar jouw hoogten van bewustzijn klimmen en God vinden. Jij zult er achter komen dat jij en Ik even groot zijn. We zouden kunnen zeggen: "Zo Vader, zo Zoon."

Het punt is dat je gestaag door klimt. Je zult blijven klimmen, en je zult Mij bereiken, en hoe gelukkig zullen We zijn. Jij zult de scout zijn die de hoogste boom beklimt. Je zult je hand boven je ogen leggen, zodat je door de verblindende zon kunt kijken, en je zal de wereld zien vanaf zo'n geweldige hoogte dat je alles van bovenaf zult zien en weten dat alles van jou is.

Je bent altijd hoger aan het klimmen geweest. Dit is niet nieuw. En toch ben je nooit klaar, nooit klaar in de zin dat een gebraad in de oven klaar is en je kunt het eruit te halen. Jij zult hoger en hoger klimmen in de zin dat je aan het verfijnen bent en je perceptie verfijnen. Jij zult het subtielere waarnemen, en dan het nog subtielere. Je kunt je opmaken voor een lange rit. Jij wordt je bewust van het binnengaan in de Oneindigheid. Jij bent de Oneindigheid aan het waarnemen, hoewel je altijd Oneindig geweest bent ondanks jouw kattengejammer en twijfel over dit en twijfel over dat.

Jij zult aan het einde komen van je vragen, want wat voor vragen kunnen er zijn als je weet dat je hand in hand loopt met Mij, als jouw hand de Mijne wordt, wanneer Mijn Stem de jouwe wordt, en het ritme van Onze Harten Eén is. Wanneer We volledig bewust Eén zijn, welke vraag kan er zijn om te stellen?

Als er nog steeds een jij zou zijn, veronderstel Ik dat je zou kunnen vragen:

"God, toen ik nog niet zo dicht bij U was zoals ik weet dat ik nu ben, wat zou ik hebben willen weten? Wat zou ik U hebben gevraagd. Zou ik hebben gevraagd over het weer? Zou ik U hebben gevraagd over de zin van het leven in totaliteit en de betekenis van mijn leven toen ik het afgescheiden zag van het Uwe? Zou ik hebben gevraagd wanneer ik zou gaan trouwen? Zou ik hebben gevraagd hoeveel kinderen ik zal hebben? En zal ik worden gespaard van alles wat als onfortuinlijk wordt gezien?

God, zou ik naar Uw antwoorden hebben geluisterd? Zou ik in zo'n haast zijn geweest om te vragen dat ik over Uw antwoorden heen gegleden zou zijn, popelend om mijn volgende vraag te stellen en niet echt Uw antwoorden opnemen?

Het is denkbaar, dat ik jaren nodig had om één antwoord van U te absorberen, het volledig te hebben gehoord en het bijgebracht aan mijn bewustzijn opnieuw en opnieuw, totdat het kon worden gezegd dat ik het echt begrepen had.

Zou ik hebben gevraagd: Wat zijn vragen eigenlijk? En wat zijn antwoorden eigenlijk? Wat is de betekenis van een betekenis? Wat is de rijkdom die afkomstig is van het vasthouden van een hand die mij dierbaar is? Hoe kan het zijn dat de ene hand me verwarmt, en de andere niet? Hoe komt het dat er één God is en zo veel mensen in het verleden, het heden en de toekomst?

Kon de Aarde op welke manier ook verschillend zijn geweest van wat zij is? Zou er een wereld kunnen zijn geweest waar ezels vliegen en vogels karren trekken? Zelfs als het gaat om de Schepping, kon ik hebben gevraagd hoe ik anders zou zijn als de Aarde anders was? Wat is deze oververzadiging dat ik antwoorden moet weten? Wat moet ik dan doen met de antwoorden? Zou ik hen opslaan in een archief of ze in een keuken lade stoppen waar ik zoveel dingen in gooi waarvan ik nu niet precies weet waar ze te op te bergen?

God, zou ik nog steeds bezittingen hebben waarvan ik me af vraag waar ze op te bergen?"