God zei:

Je loopt misschien op een rotsachtige weg, maar maak niet de vergissing deze weg voor jouw pad aan te zien. Je bent nu misschien op wankele grond, maar er komt een effen terrein. Jij bent niet de weg waarop je loopt, of waarop je struikelt, of waaraan jij je vastklampt, of waarvan je wegkomt. Je bent meer dan al deze aspecten van het leven, die je als jou kenmerkt of iemand als jou kenmerkt.

Als je over stroomversnellingen vaart, betekent dat niet dat jij de stroomversnellingen bent. Als je een langzame boot neemt, betekent dat niet dat jij een langzame boot bent. Je bent meer dan alle delen en tempo's van jouw leven zoals dat op Aarde te voorschijn komt. Je bent beslist groter dan de som van de delen. Jij bent Heelheid.

Je mag een doener zijn, maar je bent ook een ontvanger. Je werpt je leven en je vangt het. Het leven is mededeelbaar en het is ondefinieerbaar. Jij bent groter dan welke definitie ook. Je bent verder dan het oog reikt.

Jij bent een gedicht, dat Ik op een avond schreef en je leest het op voor jezelf. Je kunt jezelf kenschetsen als een streek of technische tentoonstelling, maar toch schreef Ik jou als een prachtig gedicht. Je moet tussen de regels door lezen. Jij bent ook de woorden die niet geschreven zijn. Ik schreef voor jou een gedicht en toch was het een gedicht van Mijzelf, dat Ik over het firmament verspreid. Jij bent Schepping. Er is geen afdwaling. Jij komt tot leven op de bladzijde van het gedicht dat Ik schreef en je wordt omhoog gehouden, zodat de hele wereld je kan zien en toch ziet de wereld niet altijd. Ze is te druk.

Ik ben de Doener en toch ben Ik nooit druk. Druk vereist tijd om druk in te zijn en Ik ben buiten tijd, en jij evenzo. Wij leven in andere dimensies, zelfs als We dimensieloos zijn. Om dimensieloos te zijn, moeten er grenzen zijn en Wij zijn buiten grenzen. Wij zijn buiten dimensies. Wij zijn buiten vormen en afmetingen. Wij zijn onmetelijk. Wij zijn de Onmetelijkheid zelf.

Wij lopen op de brandstof van liefde. Wat is er anders om op te lopen? Wij lijken te lopen, maar toch zijn We altijd stil. Wij zijn onbeweeglijke beweging. Wij zijn bewegingloos. Het leven rent niet rond. Het leven bloeit eenvoudig. Het bloeit in jou.

Het leven doet de denkbeeldige grenzen teniet. Liefde is het vlees van het leven. Op welk pad je ook denkt te zijn, je bent op het pad van liefde. Je bent op het pad van jezelf. Je bent op het spoor van jezelf. Je bent de jager van jezelf. Je spoort jezelf op.

Van welke schoonheid ben je gemaakt? Hoezo, van Mijn Schoonheid natuurlijk. In Mijn visie en in jouw ware visie, is er niets wat niet mooi is. Er is geen bespiegeling. Er is eenvoudig Zijn en jij bent een Wezen van Mijn liefde. Jij vult de spleten van Mijn hart. Jij bent de vuller van alle harten en jij bent alle harten. Jij bent de belichaming van liefde. Van Mijn liefde werd jij gemaakt. Er is niets anders wat je kunt zijn en toch geloof je Mij niet echt. Je kunt zelfs het idee aanvechten. Je scharrelt in het leven rond en kunt de liefde die je bent over het hoofd zien. Er wordt gezegd dat je hebt vergeten. Je hebt zeker Mijn erkenning van jou betwist. Ik geef geen beoordeling. Ik gaf Mijzelf aan de wereld en jij bent Mijzelf over de wereld verstrooid en toch spreek je tegen en toch protesteer je, en toch ben je zelfs dan Mijn gedicht.