God zei:

Als je liefde voelt, maak je de wereld zoals je altijd wilde dat die zou zijn. Als je liefde voelt, onthul je de wereld zoals Ik die heb geschapen. Ik maakte haar mooi, en nu, als je liefhebt, trek je een donker gordijn weg, dat geprobeerd heeft de schoonheid van de Schepping voor zichzelf te verbergen.

Helaas speelde er een levendig stripverhaal op de plooien van het gordijn, dat de wereld voor zichzelf verborg. Je kent die strips, waar de figuren met elkaar vechten, wam, wam, wam en zo, waar ze door muren gaan, waar ze wegrennen en in een ruzie verzeild raken. Dat is wat je gezien hebt op het filmdoek van het leven. Soms kon je jouw ogen er niet van afhouden. Wat heb jij je gespecialiseerd in de stripverhaal van het leven. Jouw ogen waren groot en rond toen ze al die actie zagen.

En nu doe je de gordijnen open, en nu wordt de echte film getoond, waar allen het kunnen zien. De echte film werd alle tijd achter het gordijn afgespeeld. Misschien had je glimpen gezien door de spleet waar het donkere gordijn open gaat. Je zag het bijna. Je zag even een klein deel en toen bedekte het gordijn het scherm weer, en de komische strip was er.

En je begint de werkelijke wereld te zien, die in alle harten bestaat, die bestaat voor de vreugde ervan, voor de schoonheid ervan, voor de liefde ervan. Je draait nu de film, en het theater raakt gevuld met grote acteurs en een groot publiek, en ze vermengen zich. Je zou kunnen denken dat Ik de Ster ben, maar Ik ben achter de coulissen. Jij bent de ster van deze show. En toch zijn We Eén. Wij zijn het Geziene en de Ziener. Wat een avonturenfilm, maar toch, wat een vrede en schoonheid worden er nu onthuld.

Nu, terwijl Ik de vrijheid neem om over jou te praten alsof je buiten Mij bent of dat Ik afgezonderd van jou ben, speel je vele rollen. In dit geval, red jij jezelf. Je bent de redder, en de geredde en je neemt alle menigten met je mee. Het leven ging nooit over jou. Het ging altijd over Ons. Het leven was altijd een heldendicht, een mooi epos met alle grote sterren van de films, die scènes met drommen mensen en de panorama's over het brede scherm met de enorme hemel erboven, een hemel zo onmetelijk, die daar hangt, en bijna neerhangt als zware met sap gevulde druiven aan een rijke rijpe wijnstok. Oh, de hemel die het breedbeeldscherm van de Aarde vult.

Nu je de grote landschappen en vergezichten voor je ziet, open je dimensies van de wereld, en je ziet lagen en lagen van de Schepping, net als wanneer je een blad omslaat van een kinderboek met uitvouwbare plaatjes. Het is precies hier en alles wat je kunt doen is het zien.

Om nu terug te komen op de liefde die jou naar je zitplaats brengt, trouwens de beste plaats in het theater, de liefde die leidt naar het onthullen van de werkelijke film, je voelt die ontluikende liefde in jouw hart. Het alleen maar te voelen is genoeg, Het is genoeg voor nu.

Als je eenmaal deze wijd open liefde aan jezelf onthult, springt er liefde van jou af. Jouw liefde wordt overal weerkaatst.

Je hoeft er geen programmablad van te hebben. Je hoeft haar niet te demonstreren of over te praten om haar te onthullen. Zij onthult zichzelf en zij zal worden opgemerkt. Je zult een brandbrigade van liefde begonnen zijn. Liefde blust alle branden. Liefde vanuit jouw hart dooft alle branden. Liefde vanuit jouw hart lest alle dorst. Er is niets wat liefde vanuit jouw hart niet doen kan. Liefde verzoet het leven op Aarde voor allen op dezelfde manier als een niet eindigende regenboog de hemel verzoet.