Jouw gevoelens zijn kostbaar. Ik zou graag willen dat jouw gevoelens hoog verheerlijkt werden.

Te vaak tellen gevoelens in de wereld niet erg mee. Gevoelens zijn er dertien in een dozijn. Er zijn zoveel gevoelens en zovelen die ze hebben, maar gevoelens zijn goud. Ze zijn diamanten. Aan gevoelens is afbreuk gedaan, alsof ze van geen belang zouden zijn. Ze zijn waardevol. Ze zijn als thermometers die jou zeggen dat je koorts hebt.

Je gevoelens eren betekent niet je voor iemand vernederen. Het betekent attent zijn. Gevoelens moeten niet vertrapt worden. Er moet naar gevoelens geluisterd worden. Er is geen goed of verkeerd als het op gevoelens aan komt. Gevoelens zijn er.

Op een manier regeren gevoelens de wereld. Er mag van logica gezegd worden dat ze de wereld regeert, maar het zijn gevoelens die de wereld regeren. Eerst de gevoelens, dan logica om de gevoelens te ondersteunen.

Er is geen logica in oorlog. Hoe kan oorlog logisch zijn? En toch wordt logica als reden gegeven om voor oorlog te kiezen. Ja, natuurlijk, gevoelens maken Mijn kinderen defensief. In de Hemel is er geen verdediging van oorlog. Op de rustieke Aarde wordt gezegd dat de andere partij het veroorzaakte.

Er zijn twee niveaus van bestaan. De Aarde zegt dat het eervol is om te vechten. De Hemel zou zeggen: "Er moet een andere manier gevonden worden. Begin vroeg."

Natuurlijk moest er met gevoelens worden omgegaan, lang voordat oorlog overwogen wordt.

En toch als families vaak in oorlog zijn, welke kans hebben naties dan?

Om de gevoelens van een ander geven is niet je terugtrekken. Waar trek je je trouwens van terug? Over vrede onderhandelen is je van oorlog terugtrekken. Wat kan er mogelijk eervol aan oorlog zijn? Is het ego eer? Trek je terug van oorlog. Dit draagt eer in zich.

Jouw gevoelens zijn belangrijk, en de gevoelens van anderen zijn ook belangrijk.

Soms weet je zelfs niet wat je gevoelens zijn. Je weet niet wat je klachten zijn. Je kunt hier of daar naar wijzen en toch kun je de echte kwesties ontlopen hebben. Misschien ben je je niet van ze bewust.

Iedereen zegt dat vrede beter is dan oorlog. Maar, als iedereen dat werkelijk zo zou voelen, hoe zouden er dan oorlogen kunnen zijn? Toch is er wrok. Gevoelens moeten worden aangepakt voordat ze in oorlog uitbarsten. Kan vrede niet net zozeer als oorlog gewaardeerd worden? Kan er vrede verklaard worden in plaats van oorlog?

Er wordt veel naar de ander gewezen. Dit geldt voor naties en het geldt voor afzonderlijke personen.

Vrede is beter dan oorlog. Onechte vrede is geen vrede.

Onder God zijn naties gelijk. Denk er eens aan wat dat betekent. Ik steun oorlog niet. Ik begeef me daar niet in. Beide partijen hebben waarheid aan hun kant en beide partijen hebben onwaarheid aan hun kant. Er is veel voor de gek houden in de wereld.

Niemand zou graag iets verkeerds doen, dus houden zij zichzelf voor de gek en vinden slimme steun om zich te begeven in wat roekeloos is.

Een natie voelt zich machtiger dan een andere. Net als mensen zoeken naties problemen. Hun vuisten zijn geheven, klaar om een kwestie met hun vuisten te beslechten. Wat is oorlog anders dan dat? Ze zijn als schooljongens omdat ze niemand toestaan van hen te winnen.

Natuurlijk is het bekend dat macht niet juist maakt en toch doet macht met strijd een goede poging. Grappig dat macht zich superieur voelt. Hoe werd vechten zo populair op Aarde, alsof het iets goeds zou zijn, een sportief iets, een noodzakelijk iets? Hoe komen dingen zover dat er geen alternatief voor oorlog lijkt te zijn?

Wees eerlijk met je antwoord.