Soms heb je het gevoel alsof je hart inzakt, heb je een gevoel van verslapping en teleurstelling in je hart, en je weet niet eens waar het vandaan komt. Je kunt er geen touw aan vastknopen. Het is alsof het gevoel zomaar vanzelf opkwam, zoals een kruid dat opeens in het landschap verschijnt.

Misschien is het gevoel dat jij angst noemt wel het tegenovergestelde van wat jij denkt. Misschien ben je in een nieuwe kamer terechtgekomen, en voel je je nog niet op je gemak in deze nieuwe kamer. Of misschien ben je in je oude kamer, maar was er een stoel verplaatst. En in eerste instantie weet je even niet waar je moet gaan zitten.

Misschien is dit vage teleurgestelde gevoel niet het verslappen van je hart maar het oprijzen van je hart. Misschien is je hart met een overgang bezig naar een hogere plaats, en hebben je vingers nog niets gevonden dat ze aan kunnen raken en je voeten niets om op neer te komen. Misschien is het wel iets heel goeds dat je voelt. Wat je voeten raken lijkt misschien op een oude comfortabele stoel waar je aan gewend was maar die je niet echt nodig hebt. Je was er alleen maar aan gewend.

Het is alsof je een volleerd pianospeler bent. Je hebt lessen voor gevorderden gevolgd en je doet het erg goed. Nu laat je leraar jou een volgende stap maken, misschien wel een sprong vooruit, en nu moet je een nieuw lied leren, en je vingers hebben nog niet precies de juiste toetsaanraking gevonden, en toch is dit nieuwe lied een stap vooruit. Gauw genoeg, zal jouw nieuwe lied al de muziek volgen die je gespeeld
hebt, en zul je je opnieuw volleerd voelen.

Of misschien ben je wel aan het wandelen, en struikel je over een steen op straat. Je struikelt. Ja, je struikelt. Eerst heb je alleen maar alleen dat struikelen in de gaten en hoe naar je je voelt, maar dan zie je opeens dat het een enorme diamant is waar je over gestruikeld bent. En nu is de diamant van jou.

Bedenk dat deze vage aanraking van rusteloosheid of verloren zijn die je soms kunt voelen, in werkelijkheid iets goeds is omdat het grote vreugde voor jou aankondigt. Je hebt geen ongemak nodig voordat er iets moois gebeurt, en toch is dit soms het geval, en voel je werkelijk ongemak voordat er iets geweldig moois in beeld komt. Wanneer je dit ongemak ervaart, weet je tenminste dat niet alles verloren is. Je kunt zelfs weten dat het goed met je gaat. Je bent misschien wel geschrokken of ontmoedigd, en toch, zelfs dan sta je op het randje van een groot veld van ontdekkingen.

Je komt steeds dichter in de buurt van waar je wilt wezen. Dit is onvermijdelijk. Zelfs wanneer je achteruit gaat, kom je dichter bij je bestemming. Zelfs wanneer het lijkt alsof je een omweg maakt, kom je dichterbij. Onthoud dit, geliefden. Het is niet een mogelijkheid waar Ik het over heb. Het is een zekerheid, maar toch kom je er misschien wat laat achter. Dit zou niet de eerste keer zijn dat je achterliep op wat er werkelijk gaande is.

Dus de volgende keer dat je je wat onzeker op je benen voelt staan of een schijnbare leegte in je hart voelt, herinner je jezelf er dan aan dat je aan het groeien bent. Je rijst hoger en hoger, en zelfs een struikelpartij doet je hogerop rijzen. Denk eens aan alle bloemen die op je pad zijn gestrooid, en weet dat er nog meer aan komen. Misschien heb je ze nog niet allemaal gezien, maar ze zijn aan het bloeien. Nog een paar stappen, en je zult ze zien. De horizon lijkt misschien ver weg voor jou. Zo gaat dat met horizonnen, en toch kom je dichterbij. Je bent de horizon aan het inhalen. De horizon heeft niet de bedoeling om jou te ontwijken. Hij wenkt jou om voorwaarts te gaan.