Is het niet prachtig dat je liefhebt? Op hoeveel dingen je liefde ook neerstrijkt, jij bent het die liefheeft. Zelfs als je afhankelijk bent van liefde die aan jou wordt gegeven, is het niet prachtig dat je liefhebt? En als er afscheid nemen komt, is het afscheid zo'n zoete droefheid.

En toch ben je zelfvoorzienend. Liefde gaat en jij niet. Jij blijft, en naklinkende gedachten over je geliefde die ergens anders in het leven geplaatst is, vullen jou. De zaak is, geliefden, dat het jullie en Ik samen zijn. Dat is waar alles op neerkomt. Uiteindelijk komt het neer op jullie en Mij. Wij zijn de Dragers van Liefde.

Liefde is liefde. Zij behoort Ons toe alleen maar om weg te geven. Door Onze liefde weg te geven, houden We haar. Kun je je voorstellen dat Ik al Mijn liefde voor Mijzelf zou houden? Onmogelijk. Wat zou Ik hebben? Wat zou Ik waard zijn?

Liefde is loslaten. Het is remming loslaten. Het is elke greep op liefde loslaten. Het is voorspellingen en conclusies en resultaten loslaten. Liefde is het verleden loslaten. Aan het verleden blijven hangen verhindert liefde nu.

Liefde kan niet worden gelokaliseerd, geliefden. Je kunt er niet je vinger op leggen. Als Ik besta, bestaat er liefde. Liefde en Ik kunnen niet in een omlijsting gesneden worden. Liefde is een coexistentie van Eén hart. Waar liefde gegeven wordt, woont liefde. Het onderwerp van al jouw liefde ben jij uiteindelijk zelf. In de mate waarin jij jezelf waardeert, heb je lief. Natuurlijk spreek Ik niet over gespeelde liefde, over liefde die wordt gemaakt om bij een gelegenheid te passen. Ik spreek over liefde die zich niet vastklemt, liefde die zich zelfs niet aan het idee van zichzelf vastklemt. Liefde is vormloos. Zij komt niet uit een uitsteekvorm. Liefde wordt niet geproduceerd. Zij komt uit zichzelf voort.

En liefde woont in jou. Laat je liefde gaan. Klem haar niet vast. Om welke reden zou je jouw liefde in een bankschroef willen zetten? En toch, is dat niet wat je gedaan hebt?

Wat valt er van liefde te vrezen? Je bent bang dat zij van jouw zijde weggaat. Als je jezelf eraan herinnert dat liefde vormeloos is, wat is er dan voor jou om aan vast te houden? Wat kan angst van jou wegnemen? Goed, hij heeft het hart van jouw liefde genomen en het om veiligheidsredenen weggezet. Dat is een gevaarlijk ding om te doen.

Het is niet zo, dat liefde tentoongesteld wordt. Het is zo, dat liefde vrij moet zijn om te zijn wat zij is, terwijl zij dat is. Liefde is geen medaille. Ze is geen etalage.

Laten We nu liefde toestaan uit haar hoek te komen. Liefde is niet bedoeld een muurbloempje te zijn. Liefde staat op en danst. Dat is wat liefde doet. Eerst danst liefde in je hart, en dan moet zij eruit komen en in de wereld dansen.

Liefde is geen achtervolging. Liefde komt uit zichzelf. Liefde wordt verzekerd door haar te laten gaan.

Liefde volgt geen regels. Hinder liefde niet. Laat de ontluikende liefde in je hart los.

Als er een drang van liefde opkomt, luister ernaar. Nog beter, open dan de klep van je hart en laat haar los. Hoe zou het zijn een dag te hebben waarop je hart eenvoudig liefheeft waar het maar kijkt! Alle dagen op Aarde geven jou die gelegenheid. Met volle kracht vooruit. Volle liefde vooruit. Zet koers naar de kust van liefde.

Dit is jullie bestemming, geliefden. Parkeer je schip van liefde op de kust van liefde. Leg het daar aan. Je bent een oceaan van liefde die op de kust parkeert en allen omarmt. Je zult hoe dan ook bij liefde aankomen.