Voor jou, als je erover nadenkt, is het leven een mysterie. Hoe is deze fantasie over het leven mogelijk? Hoe kan het dat iedereen er intrapt als het leven wanneer er beter naar gekeken wordt ondoorgrondelijk is, niet echt mogelijk, zeker niet werkelijk. Het leven is een onmogelijkheid!

En toch is het leven een toneelstuk waar voluit op wordt ingegaan. Niet altijd graag, maar voluit. Daar kan je niet omheen. Je werd geboren. Je had geen keus, of wel?

Er zou gezegd kunnen worden dat jij, de baby, de wereld schoppend en schreeuwend inging. Zelfs in je moeders buik schopte je om je benen te oefenen en meer plaats voor jezelf te maken. Je schreeuwde niet opzettelijk. De ruwheid van de wereld deed jou brullen, en de helle lichten deden jou ook huilen.

Je was in de armen van vreemden, en tot op deze dag weet je niet hoe je als baby was. Als je maar je eigen moeder of vader had kunnen zijn, hoe zou je jezelf gekoesterd hebben. Hoe teder en vriendelijk zou je geweest zijn. Je zou jezelf, de baby die je was, best een nieuwe start in het leven hebben kunnen geven. Je zou liefhebben, eenvoudig liefhebben, want die niet herkende baby die je was had niet altijd het respect dat je eraan zou geven als je dat maar zou kunnen.

Niettemin kun je nu jezelf een nieuwe opvoeding geven. Het is moeilijker voor je de volwassene die je bent lief te hebben en toch kun je dat. Binnenin jou dwaalt nog steeds dat onschuldige kind. Je kunt jezelf nu op een betere manier grootbrengen. Je kunt jezelf tot nieuwe hoogten verheffen.

Zelfs in het rijk van de baby was er een wijzere jou afgestemd op meer belangrijke zaken dan het leven in de wereld. Zelfs als baby wist je meer dan wie ook. Een ongeziene moeder of vader van het leven in de Hemel schommelde jou in een wieg van liefde. Er was altijd meer voor jou dan de wereld bood.

Je kunt nu deelgenoot zijn in een nieuwe geboorte.

Eens was je een bloem die oprolde. Nu ben je een bloem die open springt. Je barst uit. Vandaag is de dag van jouw geboorte. Vandaag krijg je je landbenen of je zeebenen of je vleugels. Hier ben je.

Vandaag kun je naar Mij vliegen en Ik zal je opvangen. Ik vang je nu op. Ik hoor je stem. Ik hoor je hart, en Ik verwelkom jou en je hart, en Ik breng jou dichtbij. Je bent op Aarde geboren in Mijn armen en Ik heb je nooit losgelaten. Nooit of the nimmer was je uit Mijn hart. Altijd was je precies hier. Je bent nu hier en Ik wieg je met liefde groter dan je kunt doorgronden. Jij bent het meest geliefde Wezen in de wereld, het meest geliefde Wezen in of uit de wereld. Je bent het meest geliefde Wezen dat er ooit was. Je wordt bemind. Je bent een zegen die Ik koester en liefheb. Ik gaf jou als een zegen aan de wereld. Ik laat jou vrij in de wereld, niet zozeer om je fortuin te maken als dat Ik jou maakte om het geluk van de wereld te zijn. Als de waarheid gekend zou zijn, dan maakte Ik jou om de wereld te proeven, van haar te genieten, haar tot leven te brengen, haar aan te moedigen met alles wat heilig is en alles wat het leven zijn naam waardig maakt. De wereld hoeft niet gered te worden. Ze moet geëerd worden. Op die manier ben je de redder van de wereld.