Hoe liefde zichzelf in harten bestormt. Liefde is echt een one-man show. Liefde is vanuit jezelf en naar jezelf toe. Liefde is vanuit Mij en naar alles van Mij toe. Ja, liefde is een monoloog. In de wereld zijn er schakeringen van liefde, gradaties van liefde, gevonden liefde, niet-gevonden liefde, verschillende demonstraties en stilte van liefde, liefde een innerlijke dialoog. Jij bent de spreker van liefde en de toehoorder. Jij bent de ontvanger ervan en de gever.

We zouden kunnen zeggen, dat liefde een soep op het fornuis is, en jij roert erin. Jij bent de roerer van liefde.

Als je fruit uit een appelboom plukt, kun je alleen appels plukken. De Eenheid van appelbomen draagt vele appels, geen twee zijn precies hetzelfde, en toch zijn appels appels.

Hoe onschuldig is liefde. Liefde is niet gecompliceerd.

Liefde wordt vergeleken met magneten die aantrekken.

In Ons geval trekt één magneet zichzelf aan. Alle harten in de wereld zijn Eén. Alle liefde in de wereld is Eén.

En Ik heb vaak genoeg gezegd, dat alles wat er in de wereld bestaat, wat uit zoveel dingen gemaakt lijkt te zijn, liefde is. Er bestaat niets anders. Het maakt niet uit hoeveel definities van een miljoen andere concrete en abstracte woorden er in een woordenboek staan, alleen liefde is. Alles is liefde, en alles wat je kent is van liefde gemaakt. Het leven is gemaakt van liefde. Zonder liefde zou er geen leven zijn. Het leven is zichtbaar gemaakte liefde of is het liefde die zichtbaar gemaakt leven is? Wie kan zeggen wat het verschil is?

Ik heb je vele malen gezegd dat je liefde bent. Het maakt niet uit hoe sjofel jij jouw liefde vindt, je bent liefde hoe je haar ook in plakjes snijdt. Je bent niet een kleine liefde of grote liefde. Je bent liefde en dat is alles wat je bent.

Gisteren zei Ik je, dat je alle mensen uit het verleden die je uit je hart lijkt te hebben verbannen, echt liefhad zelfs als je ze als onderwerp van jouw afkeer beschouwd hebt. Al die tijd waren zij jouzelf, die je schijnbaar om een of andere reden of helemaal geen reden ook uit je eigen hart hebt verdreven, behalve dan dat het een van de gewoontes was die je van de wereld hebt opgepikt. De wereld heeft vaak de rol van vermeend criticus gespeeld en hoe deze criticus liefde afkamt en liefde afkamt en haar uit haar verband trekt. De wereldse rechter slaat liefde op het hoofd en zegt dat het geen liefde is, en dus slaat de wereld zichzelf tot onliefde en daarom liefdeloos.

Niettemin, blijft liefde standvastig. Het is de wereld die trilpudding is, niet liefde. Het is de wereld die vloeibare vla is, niet liefde. Het is de wereld die een lekkende kraan is die mondjesmaat loopt. Niettemin, is er liefde, en alleen liefde. Ongeacht van welke mengelmoes liefde gemaakt is, liefde is alles wat er is.

Laten We terugkomen op liefde. Laten We er geen twijfel over laten bestaan. Een mens is een Wezen van Liefde. Een wereld van Wezens van Liefde gemaakt kan alleen een wereld van liefde zijn. Vermomde liefde, liefde hier en daar geperst, liefde hier of daar aangezet of uitgezet, liefde, hoe gehavend, gekluisterd, ingedeukt dan ook, is niettemin liefde, en liefde is alles wat er is.

Zie jezelf niet langer als een kikker die probeert uit een kleine vijver te komen. Je bent een Groot Wezen in een Grote Wereld, die werkelijk een Oceaan van liefde is.