Wat Ik BEN, BEN jij. Dit zijn niet zomaar woorden die Ik zeg. Ik heb niet een regel, geliefden, Ik hou van allemaal en Ik spreek tot allemaal, want vanuit Mijn positie is er Eén waar Ik tegen spreek. Jij en Ik zijn Eén en al die andere vormen waarvan je gelooft dat die anderen zijn, zijn Eén, en Ik spreek ook tot hen. Ik ben ondergedompeld in Eenheid. Waar Ik ook ga, Eenheid. In werkelijkheid ga Ik nergens heen. Ik ben gevestigd in Eenheid. Ik zink diep in Eenheid, wat wil zeggen, dat Ik naar Eenheid stijg zelfs als Ik Mij niet bezig houd met het proces van stijgen. Ik stijg op grond van Zijn.

Jij bent ook niet echt bezig met stijgen. Je bent bezig met herinneren. Stijgen zelf is niet iets dat je moet leren of jou geleerd moet worden. Beschouw stijgen als de trein waarin je rijdt. Je denkt gewoon dat je in een trein met een andere naam bent, misschien genaamd: Proberen te Beheren, of Worstelen, of Zoeken naar Liefde. Geliefden, je zoekt naar wat je al bent. Je bent Mijn Zelf.

Je bent op een cruise en denkt nog steeds dat het cruiseschip in het dok ligt. Hier ben je aan het varen, varen, varen terwijl jij je verbeeldt dat je bent aangemeerd. Je verlangt ernaar dat het schip in beweging komt terwijl je al op jouw bestemming bent. Ik ben jouw bestemming. De Hemel is je bestemming. Eenheid is jouw aanloophaven.

Het is niet door Wilskracht dat je ontwaakt tot Waar je al bent, of als je dat liever hebt, zeggen We Eenheid. Eenheid is misschien simpel, maar ze is rijk. Eenheid is een diepe bron. Eenheid is de allerhoogste hoogte. Op dit moment ben je op het randje van de horizon, geliefden. Oh, je bent zo dichtbij de Horizon van jouw Bewustzijn. Niet door Wilskracht realiseer je jouw Zelfverwerkelijking. Zelfverwerkelijking is geen gedwongen handeling. Je kunt niet maken dat het plaatsvindt. Zelfverwerkelijking is niet iets dat je het bestaan in kunt hameren – je bewustzijn van zijn bestaan in. Het is al een fait accompli, maar je hebt er een Groot Verlangen naar. Laat het verlangen het kompas zijn dat je instelt. Laat jouw verlangen jouw intentie worden en dan kun je jouw intentie loslaten. Je laat intentie zijn werk doen. Zelfverwerkelijking is niet iets dat jij maakt dat gebeurt. Het is iets dat je laat gebeuren. Geliefden, geen noodzaak of reden om het zo erg te proberen.

Beschouw jouw verlangen naar herkende realisatie van wat al is als jouw GPS. Je hoeft het alleen maar aan te zetten.

Als het op Zelfverwerkelijking aankomt, wat de natuurlijke gang van zaken is, dan leid je die niet. Het staat niet onder jouw commando, evenmin staat jouw besef direct onder jouw commando. Als je eenmaal jouw GPS hebt ingesteld, dan luister je eenvoudig. Het is meer als ermee meegaan, leuk en gemakkelijk.

Jouw bloeiend besef is onvermijdelijk. Het gaat je gebeuren of niet. Het gaat gebeuren als het gebeurt. Het is als een dageraad. Als je vroeg genoeg op bent, dan zie je wat een notie van de dageraad genoemd zou kunnen worden. De complete dageraad zal altijd komen, maar je haast hem niet. Je kunt hem niet haasten. De dageraad breekt aan als het daagt. Hij daagt op zijn eigen tijd. En dan, plotseling, daar is de volledige dageraad voor je en je kunt zijn foto nemen.

Deze metafoor van de dageraad schiet echter tekort, omdat de dageraad snel voorbij is en de morgen voor je ligt.

Wanneer Zelfverwerkelijking wijd open gesprongen is, blijft hij. Hij is altijd bij je. En toch, nu Ik eraan denk, kan die metafoor van de dageraad werken en goed werken, want bewustzijn groeit en groeit tot jouw kleine zelf zelfs niet langer een overweging is en jij liefde bent, grenzeloze stuiterende liefde.

Jij en Ik hadden altijd een partnerschap. Nu kun je het kennen.