Eenheid trekt ons naar elkaar toe, jou en Mij. Wij zijn magneten. Het is onvermijdelijk dat Wij verenigen in jouw gewaarzijn. Het is duidelijk dat Ik al op de hoogte ben van onze versmolten Eenheid. Het kan zijn dat jij niet helemaal op de hoogte bent. Je kunt het wel zeggen en toch pauzeer je voordat de veronderstelde jij zich volledig aan Mij geeft. Je bent terughoudend. Wat als je iets te verliezen had? Ja, jij zult iets verliezen. Jij laat eindeloze angst en eenzaamheid los. Jij verliest het ingebeelde verleden. Jij verliest de identiteit uit het verleden en maakt aanspraak op een Grootsere Identiteit.

Jij hebt twee werelden gaande op hetzelfde moment. Soms drie. De wereld, de Hemel en je waarneming van jezelf. Je springt van steen naar steen. Je bent geen onbekende voor afstand. Jij kunt huiverig zijn omtrent nabijheid. Wat is dichterbij dan Eenheid?

Het kan zijn dat jij Mij graag op een afstand op een plank hebt staan. Het kan zijn dat jij Mij graag daar hebt waar jij naar Mij kunt kijken. Het is niet dat je tegen Mij bent. Het is gewoon zo dat je misschien Mij graag in de gaten houdt. Ja, je bent waakzaam ten aanzien van Mij.

Niets staat in de wacht, geliefden. Er is dit moment van eeuwigheid en oneindigheid en dat alles. Er is geen verleden. Er is geen toekomst. Dat zijn alleen maar gedachten. We zijn ingekapseld in dit moment, dat nu heet maar de ontstoken Eeuwigheid is. Het is niet mogelijk om een moment vast te houden en het laten blijven. Ja, je sprong van steen tot steen, alleen om te ontdekken dat je over water aan het lopen was.

Ben je teleurgesteld dat je een Wezen bent van de Sterren en de Zon en de Maan? Ben je teleurgesteld dat je een Wezen bent en dat je vasthoudt aan de vorm waar je toevallig in bent?

Is er nog iets anders dat jij liever zou zijn dan de Essentie van Liefde? Zou je liever een ster in de Hemel of in Hollywood zijn? Natuurlijk je kunt beide zijn, maar welke is rijzende?

Je bent zoveel meer dan hetgeen jij over jezelf gelooft. Jij blijft hangen bij het dorpscafé terwijl jij danst in de Hemel. Je zet snuisterijen op een plank en noemt ze schatten. Jij bent de schat. In werkelijkheid ben je verziend en alwetend. Deze bijziendheid is een voorwendsel. Het is aangebracht. Het is een spel dat je speelt. Je houdt jezelf voor de gek met het geloven in grenzen die net zo min bestaan als het beeld dat jij van jezelf hebt.

Jij staat op een veel groter schilderij dan jij gelooft. Je bent geest en toch bind jij jezelf aan de Aarde alsof de Aarde jouw verlengde zou zijn. Het is alsof je aarzelt om de veiligheid van het vertrouwde dat op angst gebaseerd is, te verlaten. De begrensde jij kan op elk moment omgedraaid worden. De Onbegrensde Jij - nooit.

Het is prachtig op Aarde. Het is prachtig om bloemen te plukken en ze in een vaas te zetten. Ga ermee door. Het is ook mooi om sterren te plukken en ze aan je hart te pinnen en te ontdekken dat je altijd al een ster in de Hemelen was, dat je altijd het licht was dat schijnt, op jezelf en op elke veronderstelde andere die jou is in een of andere vermomming.

Wie ben jij? Waar ben je? Jij bent Mij starend naar jezelf. Je speelt 'zakdoekje leggen, niemand zeggen'. Dat is prima. Waarom niet?

En toch ben je van de sterren, een constellatie van de sterren die Ik voor jou verlicht heb, zodat jij jezelf kunt zien voorbij de horizon. Ergens achter de regenboog ben jij. Ergens ben je bij Mij. De individuele jij is een fantasie, een geaccepteerde fantasie, maar toch, niettemin fantasie. De Waarheid ligt elders, zelfs als er is geen elders is.