Net zoals boomstronken en schalie lagen hebben, heb jij dat ook. Je bent veel-gelaagd. Ik spreek over jouw bewustzijn. Je hebt oppervlaktelagen en je hebt verborgen lagen. Van binnen heb je vele lagen die geheim zijn voor jezelf. Je weet absoluut veel meer dan je zelf gelooft. In jou, in jouw Wezen, liggen allerlei soorten bewustzijn, maar er is iets in je dat jou ervan weerhoudt duidelijk alles wat je weet te erkennen.

Er is een manier waarop we aan jou zouden kunnen denken als een wolvenkind. Je hebt een geheimzinnige laag in je die niet gedomesticeerd is en waarvoor je nog geen vocabulaire hebt. Soms lijkt het als een spel dat je speelt, waarbij je de waarheid die in jou ligt, een beetje ervan diep begraven, een beetje dichter bij de oppervlakte, doorkruist. Je gaat maar tot zover en belet jezelf verder te gaan. Je bent bang om haar te betreden.

Jouw wijsheid gaat jouw jaren te boven. Je bevat de wijsheid van het Universum en toch heb je je maar beziggehouden met wat je weet. Het is alsof er een onzichtbare streep getrokken is en jij ondanks al jouw kracht niet over die arbitraire lijn wilt gaan. Je zou er in een oogwenk overheen kunnen springen en toch veins je. Je hebt de Oceaan bereikt en toch kun je je niet bepaald verstouten het water in te stappen.

Wat is het dat je vreest te verliezen als je onontgonnen wateren instapt? Natuurlijk zul je vroeger verlaten. Je zult droog land verlaten voor de getijden van de Oceaan. Waarom is dat beangstigend voor je? Wat is er zo eng aan onschuld verliezen en nieuwe kennis verkrijgen, die belangrijker is dan wat er in boeken staat? Boeken zinspelen op deze supreme kennis waar je zo dichtbij bent. Je zou je hand kunnen uitstrekken en haar aanraken en toch ben je bang het kaal getreden pad te verlaten waar iedereen op gelopen heeft. Je bent bang jezelf op te eisen. Je bent bang de vaste grond onder je voeten los te laten. Je bent bang het bos te verlaten en de zee in te lopen.

Als je eenmaal de Oceaan instapt zul je weten dat het water lekker is. Je kunt niet verdrinken. Nou ja, alleen in vreugde kun je verdrinken. Je wilt die complete vreugde, terwijl je haar tegelijk vreest. Je vreest het Onbekende, geliefden, terwijl je jezelf al die tijd onbekend voor jezelf houdt.

Je aarzelt je hand uit te strekken en een miljoen dollars te grijpen. Je bent bang de rijkdom op te eisen die je bent. Misschien ben je bang dat zodra de rijkdom aan jou wordt overhandigd, ze weggenomen zal worden of zal wegvliegen, of je bent bang dat op een of andere manier jouw hand leeg zal blijven.

Het is te veel voor je om het goud op te eisen dat van jou is, dat alleen maar weer zal verdwijnen. Echter, het goud waarvan Wij spreken kan niet worden weggenomen. Als je het eenmaal ervaart, heb je het. Vanaf dan kun je naar believen de Oceaan induiken. Precies zo kun je door de wereld schrijden. Je kunt de hoogste berg beklimmen. Je kunt naar de sterren reiken. Je kunt op de maan drijven. Je kunt de zon van dichtbij aanschouwen en jezelf en het hele Universum warmen. Vrees niet langer droog land te verlaten. Je kunt meer zijn dan een spoor van jezelf. Je kunt vliegen. Je kunt zwemmen. Je kunt durven.

Je kunt grenzen achter je laten. Je kunt van grenzen weglopen. Je kunt door alles en alles heen kijken. Je hoeft jezelf niet langer voor de gek te houden. Je hoeft niet langer voor gek te spelen. Tenzij je tot de kennis stijgt die je werkelijk bent, heb je jezelf gefopt. Je hebt misschien iedereen gefopt. Tegelijkertijd weet iedereen wel beter. Jij weet wel beter. Je bent veel beter geaccrediteerd dan je zult toegeven.

Sta nu, vandaag, ervoor open dat de mogelijkheid van Grote Kennis zich aan jou aanbiedt en grijp haar. Grijp haar als iemand die naar de door God gegeven wijsheid smacht.