Inderdaad, het leven zoals je het leeft lijkt vaak moeilijk, zo moeilijk. Het lijkt moeilijk vanwege de ideeën die je hebt. Je hebt een opeenvolging van ideeën, het ene verbonden aan het andere, en je gelooft in al deze ideeën. Op basis van op jouw gedachten, kun jij heel goed problemen voor jezelf veroorzaken.

Je komt tot de conclusie van wat het leven hoort te zijn. Je wilt dat het leven gemakkelijk is, maar dat is het niet. Waarom is het dat niet? Is het leven niet de ene voet voor de andere zetten? Wat is daar zo moeilijk aan?

Als je zegt dat het leven op deze manier moet zijn en niet op die manier, dan kom je een belemmering tegen. Of liever, je trekt de belemmering naar je toe. Je zet een afschrikwekkend middel voor je neer.

Wat als je zou kunnen denken dat het leven is wat het nu is en het oké voor het leven is op het ogenblik zo te zijn? Het is oké. Het leven is het leven dat op dit moment voor je ligt.

Wie zegt dat beslissingen moeilijk moeten zijn? Kijk, in het leven, als je merkt dat je geconfronteerd wordt met een wilde tijger, ga je daar dan over theoretiseren? Zeg je tegen jezelf of tegen de tijger: “Je hoort hier niet te zijn. Je hoort hier niet. Je zou niet voor me moeten staan”.

Geliefden, Ik denk niet dat je over de kwestie van een wilde tijger debatteert als hij voor je staat.

En toch worstel je met wat misschien voor je ligt in het leven.

Het is gemakkelijk voor je als er een teddybeer voor je ligt. Je gaat er gewoon heen en knuffelt hem.

Er liggen misschien taken voor je, sommige vind je fijn en andere niet. En voor elke taak moet gezorgd worden.

Het leven vraagt je niet altijd: “Wat zou je graag willen, lieverd?”

Het leven lijkt vaak te zeggen:

“Hier ben ik. Doe met me wat je wilt. Ik stel voor dat je voor mij zorgt zoals ik voor je lig. Weet dat wat ik ook aan jou presenteer, om welke bekende of onbekende redenen, het jouw levensloop is die ik je presenteer, en jij bent degene die voor mij moet zorgen. Jij bent degene die met mij te maken heeft, niet zoals je zou wensen dat ik ben maar zoals ik ben”.

Geliefden, als de radio te hard staat, ben jij degene die opstaat om hem zachter te zetten.

Als er modder op de keukenvloer ligt, dan ben jij degene die de modder opveegt.

Als je geconfronteerd wordt met een rechtszaak die je doet trillen, dan ben jij degene die naar de rechter moet.

Als het leven jou geeft wat je als een doffe dreun beschouwt, dan ben jij degene die op moet staan als er tot tien geteld wordt, en je leven moet oppakken.

Als je in een auto rijdt in het verkeer, dan kun je niet blijven toeteren. Jij bent degene die voor jezelf uit de weg moet gaan. Jij bent degene die voort moet gaan. Verdergaan in het leven vereist verdergaan. Geen weerlegging maar voortgaande actie. Geen steunen en kreunen, maar voortgaande actie.

Als jouw baby midden in de nacht huilt, dan sta je op en verzorg je je baby.
Jouw leven is niet om om te huilen. Jouw leven is om op te staan en ervoor te zorgen.

Het is niet langer aan jou om iets buiten jou de schuld te geven van de toestand van je leven. Als je in een onplezierige situatie bent, dan is het aan jou om uit die situatie te komen. En als je er niet uit lijkt te komen, dan ben jij degene die evengoed verder moet gaan.

Jij bent verantwoordelijk voor je leven. Niemand anders is dat.