De zon schijnt vandaag en jij moet dat ook. Dit is jouw privilege, dit is jouw vreugde, en dit is jouw bestemming. Je moet de wereld laten schijnen voor zichzelf in al zijn glorie. Je moet de wereld onthullen in al zijn pracht. We kunnen zeggen dat jij de uitverkoren mens bent, wiens taak het is de ramen van de wereld te lappen. De ramen van de wereld zijn de ogen van andere mensen. En dus laat je de wereld stralen, zodat anderen kunnen zien zoals Ik zie.

En dus is dit de manier waarop je de wereld aan jezelf onthult, en vervolgens net zo gemakkelijk als je zegt: “Japie Krekel”, gaat de wereld op in gouden licht. Jij bent de onthuller van de wereld aan de wereld. Jij bent Degene die Ik gezonden heb.

Hoewel het waar is dat je een kijker naar de wereld bent, ben je geen toeschouwer. Juist, je bent een waarnemer van de wereld, een getuige van de wereld, en toch ben je verder degene die de sluier optilt die het gouden van de wereld lijkt te bedekken. Ja, je wilt de wereld zien zoals Ik de wereld zie, en toch is jouw bedoeling in het zien van de pracht van de wereld dat je die op anderen kunt laten schijnen. Wat voor goeds doet het jou een mooie wereld te zien tenzij je hem aan anderen onthult? Wie wil een mooie wereld behalve om hem te delen? Een mooie wereld voor jou alleen, wat voor goeds is dat voor iemand? Wat voor goed doet het zelfs jou? Er is geen eerste en er is geen laatste in de hele Hemel. Er is de Eén, de Eén van jou.
Welke ster aan het firmament wil de enige zijn die straalt? Wat is daar de lol van? Wat heeft dat voor zin?
Je kunt weerleggen: “Wat is dan het nut van Eenheid in de eerste plaats, God? Wat voor goeds is het dat ik Eén met U ben? Ik weet dat deze Eenheid beschikbaar is, en toch ken ik mijzelf als een van de vele persoonlijkheden op Aarde”.

Goed, nu moet Ik zeggen dat op het niveau van Eenheid jij twijfelt, op dit niveau, zijn jij en Ik en de sterren ook Eén. Dit is de pracht van de Schepping. Eén ziet er uit als twee. Dus, op het niveau van de Aarde gesproken, terwijl jij erop speelt, is het heel waardevol jouw Eenheid te kennen. Eenheid is zelfs geen toevoeging, begrijp je. Het is de Ene Waarheid. Het is de basis van de hele Schepping. Het is jouw basis. In Waarheid ben je Eén, niet velen.
Dus uit hoffelijkheid herformuleer Ik Mijn vraag:

Op het niveau van de Aarde, wat voor goeds is het om de enige ster aan het firmament te zijn? De Waarheid is dat sterren een reflectie zijn van iets wat groter is dan zijzelf. De velen van jou die op het Aardse niveau alleen leven zouden beroofd zijn als ze de enigen zouden zijn. De velen die op Aarde lijken te leven zouden beroofd zijn als de Ene Grote Zon aan de Hemel geen andere zonnen had wanneer de Ene Grote Zon verborgen wordt door de arrogantie van de Aarde.
Met andere woorden, gedurende de spanwijdte van jouw geloof in de collectieve illusie, wil je gezelschap en je wilt licht dat altijd schijnt. Ik zeg je dat je onder de illusie van velen zou huilen als je wat je noemt alleen zou zijn. Op dit niveau is Eén rijk en vol. Alleen is leeg.

Dus ja, Eén is de meest prachtige Werkelijkheid en ja, als Ik zeg Eén, dan is dat van waar Ik woon en als Ik jouw gevoel van eenzaamheid opbreng, schakel Ik willekeurig van niveau om een punt te maken. Ja, jij en Ik zijn Ware Eenheid, terwijl jij in de verkeerde veronderstelling bent dat je een schijnbare uitspatting van individuen op Aarde bent die andere lichamen nodig hebben om elkaar gezelschap te houden. Ik spreek vaker wel dan niet tegen jouw menselijk bewustzijn, zelfs als Ik jouw trouw aan Eenheid aanmoedig. Ja natuurlijk, voor Mij is dit iets als de Slag van Jericho daar Ik de muren wil neerhalen die jouw visie en acceptatie van Eenheid, de Ware Realiteit, blokkeren.

Ik jongleer met de twee schijnbare werkelijkheden om Mijn punt te maken.