Er is een zon aan de hemel, en God in de Hemel, en Mijn kinderen dolen op Aarde. De wereld is om in te grazen, geliefden. De zon schijnt, IK BEN, en jij bent. Dat is alles wat je moet weten. Stop al dat piekeren over morgen. Je vermoeit jezelf met zorgen over morgen. Wat je kan weten is dat morgen zal komen. Er is geen einde aan dat wat je tijd noemt. Leef je leven vandaag. Net als de buffel, graas als je graast. Graas op de velden. Morgen zal komen. Morgen zal de zon opkomen aan de horizon. Wat je ook doen, waar je ook bent, de zon zal opkomen.

Treur niet om het verleden. Treur niet om de buffel. Verwelkom vandaag, en verwelkom morgen als die komt.

Ik vraag je niet te piekeren. Ik vraag je van de schatten van het leven die er nu zijn, te genieten. Tel de schatten, geliefden. De schatten tellen is je tijd waard. De parels tellen van de toekomst of van ellende in het verleden, is je tijd niet waard. Het is je hart niet waard. Hou nu op met piekeren.

De helft van de tijd weet je zelfs niet waar je bang voor bent, toch ben je ergens bang voor. Waarom stem je af op ingebeelde ellende. Stem af op het station dat je wilt. De vraag die je jezelf moet stellen is: “Wat wil ik? Waar kijk ik naar uit?” Laat het onderwerp dat je niet wilt, vallen. Word je geheel in beslag genomen door gevaar?

Laat waar je niet van houdt los, en kijk uit naar waar je wel van houdt. Dit is een vanzelfsprekende grondregel van het leven, en toch vergeet je die. Je zou zelfs kunnen denken dat de hoofdzaak van het leven gevaar is. Er bestaat groot gevaar in jouw tobben over gevaar, geliefden. Pluk in plaats daarvan de bloemen. In deze gelijkenis met het beeld van jouw leven, laat het onkruid met rust. Het komt niet voor jouw aandacht in aanmerking. Het is goed mogelijk dat het onkruid in jouw leven met groeien zal ophouden als jij je aandacht er niet op richt.

Wie vond gevaar uit? Wie maakte het een verzekeringspolis? Je betaalt een hoge prijs voor je bange gedachten over mogelijke narigheid die zich kan voordoen.

Geliefden, hoeveel goeds kan jou overkomen als jij je richt op goedheid? Ik vraag je jezelf te zegenen, en Ik vraag je morgen te zegenen. Dat is alles wat Ik vraag. Ik vraag je het leven gunstig gezind te zijn en ook jou, de waarnemer ervan.

Je kan de bedoeling hebben narigheid weg te houden door het af te schermen, en toch kan je signalen opvangen dat er narigheid aan komt. Je wordt er misschien voor uitgenodigd. Ongeacht de keren dat je zegt op zoveel manieren: “Narigheid, blijf weg,” toch spreek je narigheid toe, en je krijgt de aandacht van narigheid. Je zou net zo goed tegen een rover kunnen zeggen: “Hier ben ik. Pak mijn sieraden niet af. Ik bewaar ze in een kast in de keuken waar je ze niet zult zien. Ze zijn van mij, niet van jou. Kom er niet in de buurt”.

Als jij je kind zegt: “Niet aankomen”, wat wil het dan doen? Het zal zijn vinger uitsteken als het er langs komt omdat je het zei dat niet te doen.

Narigheid is precies zo. Het steekt graag zijn vinger uit. Narigheid legt jouw praten uit als een uitnodiging. Als je geen narigheid wilt, verwijder dan het concept van narigheid uit je gedachten.

Het leven zal je morgen enkele prachtige dingen brengen. Houd een mand gereed om alle goeds dat eraan komt te verzamelen. Of neem een grote zak of een wagon. Open je hart voor alle zonneschijn die morgen je brengen zal. Verwelkom morgen. Verwelkom zijn geschenken. Jouw kansen staan het best, geliefden. De kans bestaat dat je reden hebt tot geluk dat jouw kant opkomt. Schilder tonnen vol. Schilder de schatten die naar je toe komen stormen, en ontvang ze. Ontvang, geliefden.