Hoor Mij. Kijk omhoog naar Mij. Hef jouw ogen omhoog naar de Hemel. Heb je bewustzijn op Mij gericht, en jij zult het ritme van Mijn Hart voelen. Je hebt een Gods Gevoel om gebruik van te laten maken door jezelf.

Het is niet nodig om Mij te horen op een fysiek niveau, of Mij te zien, of het ritme te voelen van Mijn Hart. Toch, op een veel subtieler niveau, hoor je, zie jij en voel jij de liefde die Ik aanbied. Een gedachte aan Mij is een gedachte aan Mij. Een gedachte aan Mij is genoeg om je o zo fijne herinnering aan Mij weer op te rakelen.

Natuurlijk, herinneringen kunnen bewust herinnerd worden. Het geheugen kan ook meer subtiel zijn. Subtiel betekent niet minder krachtig. In feite betekent het krachtiger. En er is het geheugen dat DNA genoemd wordt. Hoe droog zal DNA misschien klinken naast het woord God, nochtans ben Ik in jouw DNA. Wat je DNA genoemd wordt verbindt Ons. Dit is onweerlegbaar. Ik ben in elke cel van je lichaam en denkgeest. Het maakt niet uit of je Mij objectief of subjectief noemt. Wat kan een woord zijn naast God Zelf, Mijzelf?

Jij kunt Onze Verbinding voelen. Noem haar Eenheid. We zijn zo diep in elkaars hart waardoor Wij niet twee zijn, maar Een. Eenheid IS. Eén Hart in het Universum bestaat. De verbinding waar Wij over spreken is de Waarheid, die dan de zogenaamde Ons zo strak met elkaar verbindt dat Wij Ik wordt, en Ik ben Een, en de zogenaamde jij is ook Een en Dezelfde. Deze Waarheid lijkt zo ver weg van je dagelijkse leven dat jij het zou kunnen beschouwen als zoiets als bakerpraat, maar de Waarheid is nauwelijks een verhaal. De Waarheid Is. De Waarheid is liefde, en niets dan de Waarheid.

Liefde Is. En liefde weerklinkt. Zijnswezen is liefde. Ik ben liefde en jij bent liefde. De twee hebben elkaar al ontmoet. Er is geen scheiding noch is er ooit een scheiding geweest. Dat idee kan alleen maar illusie zijn. Het lijkt echt voor jou dat jij afgescheiden bent, maar illusie is overtuigend, zelfs als zij een illusie is. Het leven op Aarde is gewoon weerklinkende liefde. Een hartsnaar werd aangeslagen net als een snaar van een gitaar, en de aangrijpende muziek van het Leven op Aarde werd getokkeld, en zodoende is de rest een verhaal.

Waar bestaan de muzieknoten? Waar gaan die noten naar toe nadat ze gespeeld zijn? Als eerste is er de oproep: Lichten! Camera's! Actie! En de haspel begint. Haspel of wiel, het leven draait. Het lied is begonnen. Jij valt in een Oceaan van het Leven. Het woord vallen wordt algemeen gebruikt, want in de Wereld van het Leven bestaat op en neer, bestaat hoog en laag, en er is vallen vallen vallen en er is opstijgen opstijgen, opstijgen. De wereld is in beweging, zelfs als zij slaapt.

Wat is er aan de hand hier op Aarde? Wervelende illusie is er aan de hand. Zij is een spel. Zij is een toneelstuk, en zij is een spel. Het leven wervelt en maakt geluiden. De wereld van het geluid is afkomstig van de Stilte. Het geluid wordt er uitgetrokken en gevarieerd en lijkt luider dan Stilte. Vanuit de Stilte komt het geluid, geluid beter hoorbaar en zichtbaar, meer levensvatbaar, luider dan Stilte, en het piepende wiel krijgt het smeervet.

Denk niet dat Ik het Leven op Aarde naar beneden haal. Stilte is Heiligheid. Het Aardse Leven is zo’n beetje een opname van de Stilte, laten We zeggen, en de opname is krassend. Op zijn schijnbaar best, is het Leven op Aarde muziek. Minder op zijn best, zoals het misschien kan lijken, is het leven lawaai. Het Leven sputtert geluiden. Het Leven is luidruchtig, maar toch is het zo, dat vanuit de Stilte onder het lawaai en het geluid van de muziek, alle zegeningen komen.

Noem Mij Stilte, als je wilt. Zeker, roep Mij naar je toe, of sta op en kom dichter bij Mij in je hart en denkgeest. Ken God als Uzelve.