Ik spreek alleen vanuit het diepst van Mijn hart tot jou. Er is geen andere plaats voor Mij om vandaan te spreken. Ik heb Eén Stem. Zo is het. Ik heb de Stem van Liefde. Ik ben geen God van donder en bliksem. Ik ben een God van Liefde.

Ik weet dat je soms het gevoel hebt dat ik vreselijke dingen doe, dat Ik overstromingen veroorzaak, en verwoesting en dood en dat alles.

Er was eens een Noorse God van Donder. Wat een herrie, maar alles wat hij deed was zijn meubelen op zolder opnieuw opstellen. Dat was al het lawaai en de bliksem. Een eenvoudige God maakte de weg vrij.

Een God van Liefde bemint, maar Hij is niet altijd vrij jou op je wenken te bedienen. Jij hebt vrije wil. Ik, Die de meest vrije wil in de Hemel en op Aarde heb, ben niet altijd vrij het hele spel te veranderen. Het is niet echt dat Ik met het verleden meega, maar Ik let erop het fundament van de wiebelende Aarde waarop jij staat te beschermen. Er zijn dingen in beweging, die beter in beweging gelaten kunnen worden. Voor jou is de dood van het lichaam natuurlijk vreselijk. Ik zie het niet zoals jij. Ik begrijp hoe jij het ziet. Ik wijs het niet echt van de hand, maar Ik kan jouw zienswijze niet volgen. Als Ik jouw zienswijze volg, weet je niet wat er met de wereld zou gebeuren. Je weet niet wat voor een warboel er van gemaakt zou worden. Ik moedig je aan vanuit Mijn groter gezichtspunt te kijken en dan zullen jouw ogen verwijden en alles zal op zijn plek vallen omdat jij beter ziet.

Ik ben een God van Liefde.

Ik veronderstel dat je zou kunnen zeggen, dat Ik eens de wet vastlegde. Het is liefde die Ik vastlegde. Mijn liefde is ver-ziende. Ik zou er geen enkele steen van wegnemen.

Zelfs in wat je zien kunt als de ergste tragedie is er een ander inzicht van waaruit je kunt kijken. Een kind verliest zijn speelgoedauto en het huilt bittere tranen. De auto is weg. Het kind huilt bittere tranen. Hij zal het verlies van zijn auto overleven. Dat zal hij toch?

Wat er ook in de veranderlijke wereld gebeurt doet jou verhaasten. Wat er ook gebeurt is een stap omhoog. Je hoeft het niet leuk te vinden. Niettemin werd je gestimuleerd. Niemand houdt ervan voor een proef te zakken. Maar juist die gebeurtenis kan een zegen zijn. Je hebt de uitdrukking gehoord: zegen in vermomming. Alles wat jij als verlies waarneemt is een zegen. Je ziet nog niet hoe.

De hele wereld werd jou met liefde aangeboden. Natuurlijk is het helemaal een zegen. En als je niet de zegen ervan kunt zien, weet dan dat het een zegen in vermomming is. Als alles een zegen is, en het zegenend deel is onbekend voor jou, dan moet het inderdaad een zegen in vermomming zijn. Je weet niet hoe en waarom. Je weet niet hoe een groot verlies een zegen zijn kan. Hoe kan een gebroken hart een zegen zijn? Maar, zelfs langs de menselijke weg kun je beginnen het te zien.

Hele boeken zijn er geschreven over hoe er tragische gebeurtenissen zijn, waarbij goede mensen zijn betrokken. Gebeurtenissen zijn geen straf. Laat Me zeggen dat ondanks de impact die gebeurtenissen op je hebben, ongeacht hoe erg zij jouw hart verscheuren, er iets meer te zien is. De wereld spreekt van tragedie. Ik niet. Zelfs in wat jij als tragedie ziet, is er geen tragedie. Je ziet Mij niet huilen. Als er verlies zoals jij het ziet zou zijn, dan zou Ik een God van huilen zijn, terwijl Ik een heilzame God van Liefde ben. Het is beter voor Mij lief te hebben. Ik vraag jou niet te lijden. Lijden is een droefheid, die je boven aan bepaalde gebeurtenissen hebt gezet. Dat hoef je niet te doen.