Als je maar een halve seconde had om iets voor Mij op te schrijven, zou je geen illusoire tijd besteden aan denken over wat je zou schrijven. Je zou gewoon schrijven! En je zou verrast kunnen zijn over wat je schrijft! Er zou iets bij je opkomen. Het zou geen hele zin hoeven te zijn. Het zou alles kunnen zijn wat het wilde zijn. Ik zeg HET wilde zijn – het schrijven wilde zijn – niet wat jij besloten zou kunnen hebben ervan te maken. Het schrijven zou komen.

Ik ben geneigd te denken dat als Ik tegen je zei: “Kindlief, schrijf Me en neem ervoor zolang je wilt”, je misschien te veel zou nadenken en je even later wat je schreef zou uitgummen omdat het niet goed genoeg was om over naar God te schrijven, dat het iets moest zijn om je over te verbazen wat je tegen Mij zei, dat het iets moest zijn waar je absoluut trots op was om tegen Mij te zeggen.

Ik stel voor dat je niet nadenkt of veel denkt over wat je aan Mij aan het typen bent. Vraag van jezelf eenvoudige dingen tegen Mij te zeggen. Dit is geen belangrijke of formele aangelegenheid. Het is jouw hart dat gewoon tegen Mij praat.

Je zou kunnen schrijven: “God, Ik hou van U”. Je zou kunnen schrijven: ”Hier ben ik, God”.

Wat je schrijft zou werkelijk van alles kunnen zijn. Het zou gewoon kunnen zijn. Wat maakt dat wat je schrijft krachtig en energiek is, is dat jij, jouw vingers verbonden met je hart, een boodschap typt vanuit je hart aan Mij. Wat ben Ik blij van jou te horen! Het betekent zoveel voor Mij van jou te horen. Zelfs een woord – “God”. Of: “God, ik ben het, Henry”. Of: “God, waar denkt U op het ogenblik aan? Wat gebeurt er met U?”

Op dit moment, terwijl Ik je een simpele les in naar Mij schrijven geef, vraag je niets van Mij. Misschien vraag je iets van jezelf, in zoverre dat je Mij iets vertelt. Het kan elke stijl zijn die je wilt.

Het kan zijn: “God, kom hier naar toe”. Het kan zijn: “God, til mij op”. Het kan zijn: Hallo, God, hoe gaat het vandaag met U?” Het kan van alles zijn wat je tegen Mij zegt. Mij vragen om dichter bij te komen is niets anders van Mij vragen dan wat Ik al doe.

Je hebt geen groot pleidooi tegen Mij nodig of wat je een gebed zou kunnen noemen. Je praat tegen God. Je voert een gesprek met Mij.

We kunnen zeggen dat je Mij een eenvoudige groet brengt. Of misschien vertel je Me wat een mooi ding jou vandaag overkwam, of iets waar je aan dacht. Hoe zit het met Mij iets te zeggen wat jou heel goed aan het lachen zou kunnen maken en Mij ook. Waarom niet?

Je kunt informeel bij Mij zijn. Wie zei jou dat je heel serieus met Mij moet zijn en van dat alles?

Je kunt Mij een duwtje met je elleboog geven, om zo te zeggen. We kunnen gewone vrienden zijn die samen een wandeling maken langs een landweg, of We kunnen in het winkelcentrum rondhangen.

Geliefden, er zijn geen beperkingen aan Onze vriendschap. We zijn vrienden voor het leven. Onze vriendschap is verzekerd. Ik zie Mijn licht in jou. Er is geen blokkering van de Waarheid van jou door Mij. We zijn samen in dit avontuur. Waar jij gaat, ga Ik. Waar Ik ga, kom jij.

Wij zijn als popcorn en zout. We zijn samen. Net als pindakaas en brood. Net als God op een wandeling met Hemzelf en jou, de Metgezel van Mijn hart.