Hoe kun je niet barmhartig zijn voor ieder ander die op Aarde rondloopt, onzeker waar te gaan en wat te doen? Welke mens op Aarde weet wat er gaat gebeuren? Vanuit een Aards oogpunt zijn er overal landmijnen van het een of andere soort. Eens stapten Mijn geliefde kinderen op Aarde hun deur uit op hun hoede voor wilde dieren. Nu zijn er bussen om voor uit te kijken en een willekeurig aantal valkuilen.

Er is geen harnas om te dragen. Zelfs staal werkt niet. Helmen werken niet altijd. Elke dag wordt iedereen op Aarde wakker in een wereld die hen op een of andere manier kan kwetsen, en harten zijn teder.

Vanuit een menselijk standpunt is iedereen dapper om ’s morgens wakker te worden, niet wetende wat er hun en degenen die hun het meest na zijn en ook de zogenaamde vreemden kan gebeuren.

Ik vraag nogmaals: Hoe kan jouw hart niet vriendelijk zijn voor iedereen die op Aarde leeft, of in hetzelfde huis als jij of in een land ver weg?

Iedereen wordt uit zijn slaap wakker en iedereen moet de dag ontmoeten wat die ook mag brengen of niet brengen.

Dit is wat de menselijke conditie genoemd wordt.

Hoe kan ieders hart niet dat van ieder ander steunen? Het minste wat iedereen die op Aarde rondloopt kan doen, is om een ander geven.

Het is waar dat je in dit leven allemaal samen bent. Eenheid betekent Eén met Mij, en Eenheid betekent Eén met alles en iedereen.

In Waarheid, geliefden, zijn er niet te veel beslissingen die je moet nemen. Je denkt dat je een myriade aan beslissingen moet nemen. Niet dus. Je moet de wereld een zo aangename plek maken als je kunt voor alle harten en zielen op Aarde. Je bent niet overbezorgd, maar je hebt in gedachte dat je Mij dient en je dient de Kinderen van God. Je dient alle schepsels en alle vegetatie. Je dient de bergen en de vlaktes. Je dient als iemand die water serveert. Het is niet echt iets groots om te dienen. Het is een natuurlijk iets.

Als je een kokosnoot openmaakt, deel je de kokosnoot en de kokosmelk. Als je een koe of een geit melkt, dan deel je de melk. Je hoeft geen zwaar juk te dragen. Helemaal niet. Er zal lichtheid in je stap zijn.

Je geeft het Universum alleen maar alles terug wat Ik jou heb gegeven. Als je hebt, geef je.

Het is niet zo dat je aan de armen geeft. Laat er geen armen zijn. Wie ben jij om mensen te scheiden en ze arm te noemen?

Welke man, vrouw of kind, of dier op Aarde of vogel in de lucht moet hongerig zijn?

Geven neemt niets van jou af. Het voedt je.

Het is beter dat er geen reden is om te bedelen. Liefdadigheid betekent niet dat jij hoger bent dan iemand anders. Misschien heb je meer geluk, ja. Hoger? Nee. Maak een wereld waar geen bedelaars zijn, waar er geen concept als bedelen is. Niemand moet een last zijn die maakt dat anderen wegkijken.

Scheppen zij die er zeker van zijn dat zij grotere verdienste hebben – scheppen zij bedelaarschap? Bedelaars kunnen zichzelf beslist niet alleen creëren. Creëert de wereld de meer fortuinlijken om de minder fortuinlijken te creëren?

Laat iedereen ’s morgens wakker worden met goede wil in zijn hart voor allen.

’s Morgens poets je je tanden. Maak nu ook je hart schoon. Als iedereen zijn deur uit zou gaan met goede wil in zijn hart, hoe zou de wereld dan zijn?