Je wilt Alles van Mij, nietwaar? Je wilt niet maar iets van God, een klein beetje hier en een klein beetje daar. Feit is dat je Alles van Mij al hebt. Je hebt Alles van Mij op dit moment. Je mist zelfs geen klein stukje van Mij. Natuurlijk zijn er geen stukjes van Mij, dus hoe zou je ze kunnen missen? En toch voel je verlangen. Het is jezelf dat je verlangt te kennen. Het is jezelf dat je zoekt. Niet dit opgezette beeld van jezelf, degene die worstelt, die faalt, die slaagt. Je weet dat je iets meer bent dan zoals je jezelf presenteert terwijl je op Aarde ronddraait.

Je weet heel goed dat je iets meer bent en het is dit iets meer waarvan je weet dat je het moet hebben. Het is hier, precies hier onder de oppervlakte, en toch ben je niet echt in staat geweest de kern van jou te bereiken, datgene wat jouw zoekende zelf te boven gaat. Wat verlang je toch jezelf te kennen in de glorie waarin Ik je ken. Wat verlang je toch door Mijn ogen te kijken en te zien zoals Ik zie, te omvatten wat Ik omvat. Wat verlang je jouw Ware Zelf te zijn zonder alle misleiding die jou op het ogenblik omhult. Wat verlang je ernaar voor Mij te staan in Mijn licht en te weten dat Mijn licht dat van jou is.

Toch heb je op dit moment een vaag idee en toch is dat vage idee bijna te veel voor jou om te accepteren, bijna te veel voor jou om te verdragen, want als je helemaal bent wat Ik zeg dat je bent, als je werkelijk de Zuivere geest bent die Ik zeg dat je bent, begrijp je niet hoe je die zijn kunt. Je zou hem graag willen zijn en toch lijkt het een sprookje.

Het lijkt een sprookje, want sprookjes zijn ook zo. Assepoester was niet echt Assepoester. Ze was een prinses. In sprookjes zijn veel dingen niet wat ze lijken.

En in het echte leven op Aarde ben jij niet wat je lijkt. Waarom heeft niemand op Aarde jou over jouw grootsheid verteld? Jou kan verteld zijn over de grootsheid van anderen, maar wat jezelf aangaat is jou in de eerste plaats verteld hoe ver je van jouw ideaal verwijderd bent.

Diegenen in de wereld hebben feilbare maatstaven gebruikt, geliefden. Ze wisten niet wat ze deden doen ze jouw Essentie ontkenden. Ze ontkenden jouw Essentie omdat ze niet die van zichzelf gevonden hadden. Niemand die zijn eigen Grootheid kent zou ooit over jou mopperen of op jou schelden of minder zien dan de Grootsheid en Schoonheid die je bent.

Je bent ook verplicht jouw eigen waarde te kennen, opdat je ook anderen op waarde kunt schatten.

Wat is het ego ver weg van de Glorie waarvan Ik spreek. Ik spreek niet van tijdelijke Glorie. Ik spreek niet over een vlam in de pan. Ik spreek over dat waarover nauwelijks gesproken kan worden, omdat jouw Grootsheid zo groot is, zo prachtig dat ze naar adem doet snakken. Oh, om toch de Waarheid van jou te kennen. De Waarheid van jou ligt voorbij de horizon, en toch kun je een glimp van de horizon opvangen. Je kunt de horizon naar je toe trekken. Je kunt alles doen.

Je kunt de Waarheid van jou en waarvoor je op Aarde bent gaan ervaren. Je kunt door de Waarheid worden verteerd en je kunt de wereld in een halve seconde verlichten. Jij. Ja, jij. Ik heb het over jou. Ik spreek tegen Mijzelf in jou, want IK BEN de Waarheid van jou, als je dat maar zou kunnen weten. Je blijft dichterbij komen en dan zal de dag komen waarop je niet langer jouw kleine zelf vindt, want heel spoedig, zul je Eenheid in haar Geheel hebben omarmd, en het zal jouw kleine zelf zijn dat je niet langer kent.