Wat ben jij een opmerkelijk Wezen. Je bent er zo goed in jezelf en de wereld voor de mal te houden over Wie je bent. Je loopt die kleine racen en neemt deel aan schermutselingen, en jij en degenen die je tegenkomt en die jou tegenkomen lijken die kleine krulletjes als het geheel van jou te nemen, terwijl jij en zij zo veel meer zijn.

Er wordt gezegd dat zien geloven is, en toch zie je niet. Je ziet niet de wonderen en pracht die je bent. Je hebt er een oog voor dichtgedaan. Je hebt jouw ogen op al het andere laten vallen, op alle kleine details en verdeeldheid en zelden of helemaal niet heb je jouw ogen op de glorie van jezelf laten vallen, op de mooie pracht, de kracht, de moed, de macht die jou naar de Aarde brengt om rond te springen in slechts een schijn van jezelf. Er is grote moed voor nodig om minder te zijn dan je bent. Er is grote moed nodig om jouw Grootheid te negeren en in plaats daarvan kleinheid te accepteren.

Je bent in het midden van een Grote Oceaan en je ziet geen water. Je ziet drijvend wrakgoed en overboord geworpen lading. Je ziet te ver gaand temperament. Je ziet stormen broeien. Je ziet niet de zon er boven. Jouw visie is bewolkt. Wie heeft het zo gemaakt?

Je bent als een tuimelaar, een acrobaat die steeds weer deze bedrieglijke vallen maakt, alsof je niet hoger zou kunnen stijgen en over alle aanwezige kennis in de wereld springen. Jij bent een tovenaar van illusie en je koopt je eigen illusie. Je bedot zelfs jezelf. Zul je dit toegeven?

Zul je toegeven dat je mogelijk meer zou kunnen zijn dan de persoon die nu voor jou zit, die dat verlummelt wat het dan ook is dat je verlummelt.

Is jouw eigen natuur minder interessant dan een TV-komedie? Het lijkt alsof je alles zult doen om te voorkomen dat je in het reine komt met de Grootheid die je bent. Wat is er zo beangstigend aan jouw Grootheid dat je ervoor wegloopt? Wil je erover nadenken om het onderwerp van jouw Grootheid aan te pakken? Wil je je openstellen voor de mogelijkheid dat je groot bent en nog groter?

Er zijn gelegenheden geweest dat je de grenzen van jouw Grootheid hebt aangeraakt, en toen was het alsof je met je vingers een hete kachel had aangeraakt. Au! En je rent weg. Hoe vreselijk is jouw Grootheid voor jouw kleinheid.

Een onbeduidend boek zou je openen. Een boek dat naar jouw Grotere Zelf leidt, zet je bijna met afgrijzen terug op de boekenplank. "Wie, ik? Groot?" zeg je of zeg je niet en toch ren je ervan weg. Jij die Oneindig bent kunt ervoor kiezen oneindig klein te zijn.

Als jou een grote sinaasappel of een kleine sinaasappel wordt aangeboden, kies je misschien de kleine sinaasappel en verontschuldig je je er zelfs voor dat je de kleine neemt, alsof je geen recht op alle sinaasappels van de wereld zou hebben.

Je grijpt andere dingen vast en toch ben je terughoudend als het op de eenvoudige Grootheid aankomt die de jouwe is en die je bent.

Wat zou het verlangen van Mijn hart anders dan groot kunnen zijn? Laat je dat verlangen wegduwen? Je wilt niet een Grote Kikker in een Grote Vijver zijn? Je zou liever een kleine kikker in een kleine vijver zijn?

IK Die zoals erkend wordt Groot BEN zie ernaar uit dat jij jezelf voor je eigen ogen onthult, zodat je Mijn licht kunt weerspiegelen, het als het ware vangen, en Mijn licht overal op de wereld verspreiden, in de bossen en op de bergen en alle grotten en woestijnen op Aarde, en ja, zelfs Mijn licht helder laten schijnen waar het al schijnt. Vraag Ik teveel van je om te geloven wat Ik zeg en ernaar te handelen? Recht je rug en herinner je voortaan wat Ik tegen je zeg en neem wat Ik zeg in je op en maak het waar voor jou en voor de wereld zolang je daarin bent. Ik zegen jou tot jouw Grootheid. Ze is de jouwe. Neem haar en ren er mee weg om alles wat je waard bent, want je bent heel veel waard, zelfs meer waard dan wat Ik nu tegen je zeg.