Jij mag dan misschien graag stil zitten, maar je lichaam houdt ervan om te bewegen. Dat is waar je lichaam voor gemaakt is. Je hebt een fysiek lichaam zolang je in het fysieke bent. Waar heb je het anders voor dan om te bewegen?

Zelfs een pasgeboren baby beweegt zijn armen en benen.

Natuurlijk rust je lichaam ook uit. Oefen. Rust uit. Oefen. Rust uit. Er zit een ritme in, een beetje zoals een worm beweegt. Trek. Stop. Trek, stop. Vooruit, stop. Vooruit, stop. Trek, haal bij, trek nog wat verder, stop nog wat meer.

Natuurlijk is het fysieke allemaal illusie, en dus beweegt het schijnbare lichaam in illusie en toch gluurt het spirituele om een hoekje en doet van zich spreken, en in werkelijkheid is het het spirituele dat zijn loop heeft.

Je bent geen marionet, en toch, hoe het jou ook maar toe mag lijken, trekt het spirituele aan de touwtjes. Dit lijkt jou misschien tegenstrijdig toe op hetzelfde moment dat je herkent dat je onderwerp bent van een hogere macht die je wakker maakt. Wat is het dat wakker wordt? Wat is het dat gaat slapen? Beter gezegd, wat is het dat nooit slaapt? Alleen het fysieke heeft slaap nodig. Het heeft slaap nodig op dezelfde manier als dat het fysieke naar beweging verlangt, op dezelfde manier waarop een worm bezig is zich door de wereld te bewegen.

Ogen open, en ogen dicht.

De mond spreekt. De mond is dicht.

Het brein is alert. Het brein wacht, en het brein propt zichzelf vol.

Je bent nooit alleen, en toch voel je je soms alleen. Zelfs wanneer je je in een menigte mensen bevindt die uiteindelijk niet afgescheiden van jou bestaan, kun je je alleen voelen en huilen. En toch, geliefden, kan één kant van een kleed afgescheiden zijn van de andere kant? Is een kleed werkelijk gescheiden van de vloer? Van wie ben jij afgescheiden? In ieder geval niet van Mij, en Ik ook niet van jou.

En toch span jij je in, en ik blijf stil. Ik beweeg nooit, en toch beweeg Ik de wereld. Alleen in het fysieke is de wereld zo’n raadsel.

Hoe kan er de beweging van oorlog zijn, wanneer vrede bestaat ? Hoe kan er stilte bestaan te midden van lawaai? Hoe kan er liefde bestaan te midden van onrust? En toch bestaat er vrede, en er bestaat stilte en liefde, en liefde leidt het hele spul. Liefde is wat jou doet bewegen. Het is misschien liefde voor ik weet niet wat, en toch leidt liefde jou, duwt je en beweegt je.

En dus beweegt het lichaam, en slaapt het lichaam. En dus vliegt het brein van hot naar her, put zichzelf uit, en je hart klopt, en toch zijn er pauzes tussen twee hartekloppen. Zou er een harteklop zonder pauze kunnen bestaan?

Er zijn pauzes tussen de stappen die je neemt. Er zijn pauzes tussen woorden. Er zijn pauzes tussen gedachten. Er zijn pauzes. Er is haast en er is langzaam aan doen. Je leven speelt bepaalde noten, en dus wordt je leven tot een einde gebracht.

En wat is het, deze beweging, deze stilte, deze start en deze stop ? Waar gaat al deze herrie over? Het gaat helemaal nergens over behalve over beweging en het start in stilte, en toch is er Dat dat er altijd al was en nooit beweegt en altijd stil is. En toch, hoe kan er stilte bestaan te midden van herrie? En toch bestaat het. En je bent je bewust van jezelf, en je bent je bewust van Mijzelf, alsof Ik een vreemde voor je ben terwijl Ik alles ben dat jij bent en jij alles bent dat Ik ben.

Hoe tegenstrijdig lijkt het leven, nietwaar? Het is een heen en weer geren, en het gaat alleen maar daar heen waar het altijd al geweest is. Het vertrekt nooit. De trein verlaat nooit het station, en toch volgt het zichzelf in zijn sporen, en jij volgt jezelf helemaal naar Mij toe waar je altijd geweest bent, en dus peins je wat af, en je leeft, alsof je rondzwerft, terwijl je al die tijd stevig in Mijn hart verblijft. Wat een geweldige plek voor jou om te zijn, precies hier, waar je altijd al bent en waar Ik ook BEN. Wij zitten in een omhelzing waaruit je niet kunt loskomen.