Wat Ik nu tegen je zeg is ongehoord. Ik zou heel graag willen dat je de ingang van dit idee verkrijgt:

Je hebt niets verkeerd gedaan.

Lijkt jou dit absurd? Wat absurd is, is dat jij het idee hebt, inderdaad, dat je fout geweest bent en verkeerde dingen gedaan hebt. Als je er niet van overtuigd zou zijn dat je fout was, dan zou je in orde zijn. In orde betekent niet hetzelfde als juist. Ik betwist het concept van fout en daarom het concept van juist. Ze zijn niet absoluut. Ik herhaal: Jullie, geliefden, zijn oké zoals je bent, wat er gisteren ook leek te gebeuren.

Heb je fouten gemaakt? Zeker. Misschien te veel om te tellen. Als je geen fouten gemaakt had, denk je, waarom zou je dan zijn uitgescholden of geslagen of in de hoek gezet? Waarom zou je ooit van schaamte gebloosd hebben? Eens stootte een kind een inktpot om en het schaamde zich misschien.

Vanuit jouw gezichtspunt nu lijkt het misschien niet zo vreselijk dat een kind een inktpot omstootte. Het was een ongelukje. Of als het kind het met opzet deed, werd er naar zijn mening om gevraagd en hij moest het min of meer ervaren. Of laat Me het zo zeggen:

Je kunt alleen maar handelen vanuit jouw niveau van bewustzijn. En waar je gisteren was, ben je niet vandaag. Plak jezelf geen etiket op. Nogmaals zeg Ik het verleden los te laten. Klaag jezelf niet langer aan. Het was het verleden.

Nu is hier nog een punt dat Ik zou willen maken: Wat een fout lijkt te zijn, hoeft geen fout te zijn. Het kan goed zijn dat je het mis hebt als je bedenkt dat je een fout begaan hebt. Je kent niet het hele verhaal. Je kent niet het goede dat kan voortkomen uit dat wat, voor zover jij weet, niet juist is. Als je niet het goede in alles kunt zien, erken dan tenminste dat er uit alles goeds kan komen. Helden worden geboren. Van as komen Assepoesters. En toch, als je het niet kunt zien, als je het onmogelijk kunt zien, erken dan de mogelijkheid.

Oh ja, Ik hoor je zeggen: “Misschien was een koekje nemen niet echt verkeerd, maar mijn broeder doden is gewoon verkeerd. Hoe zit het met Gij Zult Niet Doden?”

Ik raad je niet aan erop uit te gaan en te doden, of te stelen, of te begeren enz. Ik zeg dat er geen onvergeeflijke daad is. Ik weet dat bepaalde handelingen onvergeeflijk voor jou voelen. Je hebt spijt van zovele acties die jij zelf ondernam of niet ondernam. Ik zeg: Genoeg. Bevrijd jezelf van schuld. Begin opnieuw.

Om een of andere reden kunnen Mijn kinderen zelfs denken dat een vriendelijke daad een wandaad was, dat ze dom waren. Dan denken ze niet zozeer aan geven als aan gewaardeerd worden of genoeg gewaardeerd. Ik zeg niet jezelf of anderen te verontschuldigen. Ik zeg over het vasthouden aan dat wat alleen maar het verleden kan zijn, heen te komen.

Te veel van Mijn kinderen hebben zichzelf schuldig verklaard. Het geeft zelfs niet aan wat. Sommige van Mijn kinderen veroordelen zichzelf ook tot schuld in de toekomst.

Ik vraag je schuld van het aangezicht der Aarde te verwijderen. Schuld is je vriend niet. Schuld kan loyaal zijn, maar schuld is niet jouw vriend. Het is niet in jouw hoogste belang schuld bij je te houden. Het is niet in het hoogste belang van de wereld dat je schuld bij je houdt, want dan maak je de wereld schuldig. Gooi de ban van schuld af zoals je met een dikke sjaal zou doen in de zomer.

Je hebt de vrije wil jezelf niet schuldig te verklaren en jezelf of anderen niet langer tot een schuldgevoel te veroordelen.

De uitdrukking: Laat Mijn volk gaan, heeft vele betekenissen. De betekenis hier is Mijn volk vrij te laten van schuld. Dring jezelf of iemand anders ook maar even geen oordeel van schuld meer op. Wees niet schuldig aan schuld. Vanaf deze dag, bevrijd jezelf. Begin opnieuw.