Wat als je alles wat naar je toe kwam zou accepteren als dat wat verondersteld is te komen? Wat als je er niet tegen hoefde vechten? Wat als je het niet weg hoefde drukken? Zelfs als het iets was wat jou niet beviel, wat als je er niet moeilijk over zou hoeven doen? Wat als je er niet om hoefde briezen of erom te lijden? Wat als wat er ook maar gebeurt, gebeurt en dat is het gewoon? Wat als je niet op iemand hoefde schelden om wat je niet wilde, niemand inclusief jezelf?

Dit is wat bedoeld wordt met het leven nemen zoals het komt. Je maakt er gewoon geen drukte over. Je hoeft er niet op in te gaan. Het gebeurde. Je hoeft jezelf niet te verdedigen. Je hoeft iemand anders niet te corrigeren.

Wat er ook gebeurt dat jou niet bevalt, wat als jij het als regen zou zien? Als je in de regen gevangen wordt, blijf je verder gaan. Je gebruikt een paraplu of je rent een coffeeshop binnen. In elk geval stop je niet en ga je niet tegen de regen tekeer of probeer je uit te vinden hoe het toch kon regenen of vraag je je af wat je gedaan hebt om de regen brengen.

Misschien zou je wat gebeurt kunnen zien als te scherp zonlicht in je ogen. In dat geval zou je je zonnebril opzetten of misschien je hand voor je ogen doen of gewoon uit de zon gaan. Je zou niet minder over de zon denken omdat ze jou een ogenblik verblindde. Je zou de zon niet beschuldigen. Je zou niet proberen de zon op te voeden.

Kijk, je zou rustig met de regen en de zon omgaan. Ze zouden jou niet hinderen. Ze zouden jou niet stil doen staan.

En toch, als iemand iets zegt wat jouw gevoelens kwetst, dan lijkt jouw hele focus neer te strijken op jouw gevoelens en de onredelijkheid van degene die iets zei wat jij je zo erg aantrekt. Moet hun opmerking, bedoeld of onbedoeld, jouw dag verpesten? Moet je eraan blijven denken en denken aan wat je had moeten zeggen en wat een lef de dader had om te zeggen wat hij zei en te denken wat hij denkt, en waarom kan het jou zoveel schelen?

Ook hoeft jouw dag niet gemaakt te worden door grote waardering van iemand alsof jouw leven net zo van complimenten afhangt als van verwijten.

Wat is het verschil tussen iemand die iets vreselijks tegen jou zegt en jou die door de gedachte in beslag genomen wordt hoe vreselijk het is wat ze zeiden en dat ze het niet hadden moeten doen?

Misschien had degene die jou beledigt niet de bedoeling dat te doen. Of, zelfs als hij wel die bedoeling had, moet je het toch loslaten. Misschien waren de mensen die jou beledigen beledigd door iets wat jij achteloos of in je onschuld zei of deed. Let op datgene waarop je kunt letten en laat het dan los. Misschien is een eenvoudig “het spijt me” genoeg, van jou tegen de ander of van een ander tegen jou.

Geliefden, zulke zaken zijn niet het onderwerp van je leven. Je bestaan moet zijn voor iets groters dan wat jou ergert.

Mensen begrijpen verkeerd. Mensen maken fouten. En lieverds, als jouw dag nu gemaakt is of jouw dag stuk is om wat iemand anders zegt, vind dan een manier om over jouw overgevoeligheid heen te komen. Als je moet reageren of wat iedere Jan, Piet en Klaas zegt, dan moet je een manier vinden om niet zo geraakt te worden.

Mensen die jou beledigen zijn geen muggen waar je naar moet slaan. Een mug irriteert je, maar zelfs met een mug, laat je een muggenbeet jouw gedachten niet in beslag nemen voor de rest van de dag of de week of jarenlang.