Je bent minstens tien keer gevoeliger dan je ooit hoeft te zijn. Wat jou zo gevoelig maakt is dat je alles zo serieus neemt, zo erg serieus, zo buitensporig serieus. Woorden zijn als messen voor jou. Een blik is een machete. En bepaalde daden zijn als cirkelzagen. Woorden zijn maar geluiden en intonatie uit monden voortgekomen of op papier geschreven. Jouw leven en jouw welzijn hangen niet van woorden af, en toch lijken jou woorden zo serieus te zijn.

Neem meer afstand. Neem het niet persoonlijk. Zelfs als je de aangesproken persoon bent, spreekt niemand jou aan. Ze mogen tegen je of over je praten, maar wat ze over jou denken heeft met hun te doen en helemaal niets met jou. Iedereen heeft zijn eigen fotoalbum. Iedereen miskent. Er is een scherm in iedereen waarop oude scènes gespeeld worden en jij bent voor iemand uit het verleden of een situatie in het verleden aangezien. Iemand anders kijkt naar zijn eigen script. Zelfs als hij jouw naam roept, antwoordt hij iemand of iets uit zijn verleden. Iemand, of hij zou niet er niet zo opgewonden over worden. Jij bent toevallig dichtbij of handig om op af te reageren.

De ander die naar jou uithaalt, hoe onbewust ook, leest uit een oud script. Hij heeft zijn agenda en die kan een totale verrassing voor jou zijn.

Als je het gevoel hebt dat iemand jou onrecht aandoet, is hij ongetwijfeld een gevangene van zijn verleden. Hij ziet wolken in plaats van zon. Hij ziet jou als een wolk. Zijn slechte gezichtsvermogen verandert jou niet in een wolk. Je kunt nog steeds de zon zijn en zelfs op degene die jou veracht schijnen. Als je echt niets voor de ander betekent, zou hij zich niet op jou richten. Maar hij richt zich natuurlijk op zichzelf. Hij zou plezier kunnen hebben in plaats van jou op je plaats te zetten.

Hij vernedert jou misschien helemaal niet, maar jij zit vast aan een misschien lang vergeten verleden, en ook jij ziet misschien niet helder.

Verbeter je gezichtsvermogen. Verander wat je wilt veranderen. Je kunt het. Dus waarom het niet doen?

Als je een absoluut zekere manier wist om geluk te verwerven, zou je die dan niet gebruiken? Natuurlijk zou je dat. Ik zeg je hoe. Je verwerft geluk in verhouding tot hoeveel je het verleden loslaat. Om welke reden zou je met het verleden instemmen? Vooral als het toen niet fijn was, waarom zou je bij elke draai naar het verleden kijken? Als je het verleden voor je houdt, leef je je leven alsof je door een mijnenveld liep. Je zit vast in een mijnenveld. Je ontwijkt mijnen die er zelfs niet zijn. Ze zijn allang voorbij.

Als je oude gedachten en denkwijzen oprakelt, dan stuur je jezelf van het kastje naar de muur. Je put jezelf uit. Helemaal omdat je met een oude zienswijze kijkt. Oud gezichtsvermogen komt jou nu niet te stade. Als het dat toen niet deed, dan doet het dat zeker nu niet. Laat het verleden los en je zult een nieuw heden scheppen, niet een heden vol met pijn, maar een heden dat met vreugde wordt opgezocht. Op de een of andere manier is het verleden vol pijn. Wie zou pijn kiezen als hij vrijheid kan kiezen?

In de Hemel is alles nieuw. In de Hemel is alles in de nu-tijd. Dit betekent dat alles nieuw is. Alles is als nieuw. Nieuwe muziek, nieuwe tijd, nieuwe gebeurtenissen, nieuwe rolbezetting. In de Hemel houdt het verleden geen stand. In de Hemel wordt het verleden gekend als overbodig. Kom wat vers water halen.