Luister, op het maaiveld kan een leven niet worden ontcijferd, niet dat van jou, niet dat van wie dan ook. Misschien lijkt een leven jou als verspilling, waar niet om is gevraagd, waartegen is geprotesteerd, zinloos. Hoe jij ook naar een leven mag kijken, het dient de persoon en de wereld. Waarover Ik spreek is ver weg van jouw logica.

Iemand brengt zijn leven door in wat van de buitenkant alleen maar verkwistend lijkt en toch vervult dat leven, zoals het in de wereld gezien wordt, iets. Ik spreek niet over terugbetalen of iets dergelijks. Zelfs wat jij ziet als een zielig leven, of een gewetenloos leven, zinloos voor zover jij zien kunt, zelfs dat leven, zo’n leven, dient het Universum. Onmogelijk, zeg je, toch is wat Ik zeg mogelijk, meer dan mogelijk, absoluut zo. Een leven als schipbreukeling op een verlaten eiland dient. Geen mens is een eiland.

Op het menselijke vlak is dit onoplosbaar. Op een dieper niveau is dit onfeilbaar. Nu heb Ik het gezegd. Geen enkel leven wordt verspild. Elk leven dient het geheel.

Als je alle draden van het leven zou kunnen volgen, dan zou je verbaasd zijn. Je zou blij zijn om alles en iedereen. Elk leven op Aarde speelt zichzelf op een gunstige manier uit. Een leven lang of een leven kort, het is hetzelfde. Een vervuld doel dat jij niet kunt zien zegeviert.

Het lijkt jou absurd Mij te horen zeggen dat wat jij slechts kunt zien als een zielig leven niettemin waarde heeft. En toch zeg Ik dat tegen jou en toch, wat verzet jij je tegen deze manier van naar een leven kijken, want er zijn levens die jij goedkeurt maar ook levens die je afkeurt.

Je geeft misschien lippendienst aan niet oordelen en toch oordeel je heel snel.

Misschien moet er dan gezegd worden dat zelfs in jouw oordelen er een doel gediend wordt.

Je zou kunnen vragen: “God, zegt U mij dat alles wat er gebeurt oké is? Oké op een dieper niveau dan ik kan doorgronden? Dat is niet logisch”.

Geliefden, dat is precies wat Ik zeg. Vanuit jouw gezichtshoek lijkt dit jou helemaal niet logisch. Jouw huidige geest vindt het onmogelijk te begrijpen dat er goeds is in alles.

“Zelfs in terreur, God?”

Ja, zelfs in alles wat jij vreselijk zou noemen, bestaat er groter dan vreselijk.

Laten We het anders stellen: Wat is het nut van protesteren tegen dat wat al gebeurd is? Dat is nu ook niet logisch, hè?

Vanuit alles wat jij kunt zien, is het leven op Aarde onvolmaakt. Er is onrecht dat niet wordt rechtgezet en onschuld die niet wordt gerespecteerd. Er zijn allerlei schandalige kenmerken in het leven en hier zeg Ik, God, jou: “Kom, kom, dit is oké”.

En in dezelfde ademtocht hoor je van Mij: Er zijn handelingen die beter zijn dat je die niet doet”. Er is zelfs een lijst in steen gegroefd die zegt wat niet nuttig voor jou is om te doen. Het mag jou lijken dat Ik met dubbele tong spreek.

Als je geluk wilt in je menselijk leven, dan onthoud jij je van het veroorzaken van pijn of ronduit kwaad. Er is geen vraag. Natuurlijk, maak het leven zo prettig voor vermeende anderen als je maar kunt. Iedereen die lijdt is jou. Er is geen ander. Speel fatsoenlijk. Absoluut.

Ja, tegelijkertijd, wat er ook op het oppervlak van het leven speelt heeft waarde in een groter beeld. Ja, zelf grove misdraging volbrengt iets waardevols. Ja, er is goeds in alles.

Natuurlijk is het woord goed een oordeel. Het woord goed karakteriseert oké, terwijl het woord slecht afkeuring karakteriseert. Jouw behoefte om te weten is niet nodig. Jouw behoefte om door te gaan is essentieel. Jouw begrip is niet noodzakelijk.

Vanuit het Aardse perspectief is het noodzakelijk los te laten, alleen dat. Zelfs in de mate van loslaten van wat voor jou in de eerste plaats onmogelijk is om te begrijpen. Misschien kun je dit loslaten van wat jij niet begrijpt vergeving noemen.