Als Ik enkel twee woorden had om tegen jou te zeggen, dat zou Ik zeggen: “Kijk omhoog”. Ik zou zeggen: “Volg Mij”.

Als Ik enkel één woord had om tegen jou te zeggen, dan zou ik zeggen: “Liefde”. Ik zou naar je zwaaien en zeggen: “Kom".

Als Ik geen enkel woord had om tegen jou te zeggen, dan zou Ik je gewoon omhelzen. Ik zou je met Mijn luisteren omhelzen, en Ik zou je met Mijn Liefde omhelzen. En Ik zou je in de ogen kijken, en Ik zou mezelf in het Licht van ogen zien zwemmen. Geliefden, aanschouw het Licht in jullie ogen. Aanschouw het Licht van de Zon in jullie ogen.

Aanschouw het licht in jullie ogen dat op de Zon schijnt. Laat het licht van je ogen schitteren als ze in de ogen van iedereen kijken. Laat jullie ogen elkaar ontmoeten.

Wanneer je iemand anders ogen tegenkomt, dan gebeurt er iets. Wanneer je echt in iemand anders ogen kijkt, dan is er een grote omhelzing. Kijk vandaag in de ogen van iedereen die je tegenkomt. Kijk diep. Kijk niet weg. Wanneer jullie ogen elkaar tegenkomen, is Eénheid aanwezig. Het is waar, je kan in iemands ogen verdwalen en Eénheid worden. Eénheid is niet iets waar je bang moet van zijn. Wat is er in de veelheid,die je wenst te verliezen?

Wens je je ego en zelfgericht te zijn en het zo te behouden? Zijn ze echt zo moeilijk te vervangen, dat je ze liever houdt en de liefde van je afhoudt?

Geliefden, liefde is het enige wat zin heeft. Zeg Me één ding dat erop lijkt.

Het verleden lijkt er niet op. Het verleden kan liefde verloochenen voor al wat het waard is, maar het verleden is niks waard.

Kijk in iemands ogen, en je zegt: “ik zie jou”. Hun ogen kunnen enkel zeggen: “Ik zie jou ook”. Wanneer ontmoetende ogen de vernauwingen in begrensde harten doen smelten, zeggen jouw ogen, "Ik ben jou".

En dan vormen jouw ogen en die van de ander samen een duet, dat zegt: “Ik ben jou". En “Ik ben jou” wordt één groot Ik-heid. Er is geen ander-heid te worden. Ik-heid wordt Eénheid, omdat je Mij ziet, en je spreekt tot Mij, en je over Mij spreekt,en dan ben je Mij, met het bewustzijn dat er niets anders is, dat er nooit ooit iets anders was dat je kon zijn. Er is niks anders, hoe zou je dat dan kunnen zijn?

Er is Eénheid in het Universum, en dat is alles wat er is. Al wat geen Eénheid is, is een illusie. En het is een tijdsverspilling. Zijn enige nut is je tot de Eénheid te brengen. Waarom moet je gebracht worden naar waar je al staat? Eénheid alleen al is.

Valse grenzen – alle grenzen zijn vals – hebben je van jezelf weggehouden, van die zoete wetenschap over jezelf. De droom die je leefde, was niet altijd een goede droom. Hij dwaalde ver af. Jouw droom zwierf langs donkere wegen en heuvels op en dalen af, die niet bestaan. Jouw droom werd geknoopte draad, en je hebt je dagen doorgebracht met te proberen hem te ontrafelen, deze fictieve droom, die jou in zijn betovering hield. Ik zou je van deze betovering bevrijden, Ik zou zeggen: “Open je ogen, en kijk in de Mijne.”

Ik zou zeggen: “En Wie zie je als je in Mijn ogen staart?”

Ik zou zeggen: “Wat anders kan je zien dan de Eénheid van ons staren? Er is niks anders wat je kan zien, omdat er simpelweg niks anders is om te zien.”

En dan zouden We (Ik) een lied van Eénheid zingen, en zo zing Ik Mijn lied de hele dag door.