HEMEL #1876 Op Dezelfde Bergtop, 24 december 2005

God zei:

Dit is de avond van de nieuwe starten. Dit is een avond die jouw een pauze geeft. Want deze avond denk jij over de bedoeling van het bestaan. Misschien is het leven niet waar jij je mee bezig gehouden hebt. Jouw hart voelt het gat tussen deze avond en wat het betekent en het dagelijks leven waar jij mee verbonden bent.

Misschien is dit de avond waar jij je hele leven al op gewacht hebt. Misschien is dit de avond van de nieuwe dageraad. Misschien is dit de avond die door zal gaan. Misschien is dit de avond die de weg voor de dageraad van een onaangekondigd leven op Aarde waar er geen noodzaak is voor wetten, alle wetten op Aarde zullen verdrongen worden door een wet, “Heb je naaste lief als jezelf.” Deze wet van liefde zal stand houden. Het zal de wet van het land zijn het maakt niet uit in wat voor land jouw lichaam verblijft. Het zal de wet zijn die nageleefd wordt zonder dwang.

Jij zult herkend hebben dat jouw naaste jijzelf bent, en jij zult natuurlijk jezelf en jouw naaste en de wereld waar jij in leeft meer hoogachten. Iedereen zal dat doen. Ik spreek met iedereen in de wereld. Ik zal jullie allemaal optillen zodat jullie vanaf de hoogte zullen zien, zien zoals Ik het zie, en als jouw broeder Christus deed vanaf een bergtop van de liefde. Kom, geliefden, naar deze zelfde bergtop. Hier, kijk, dit is wat jij zit wanneer jij vanaf de hoogte van de Hemel kijkt. Dit is hoe alles eruit ziet. Dit is hoe jij eruit ziet. Zie jezelf door Mijn ogen.

Denk je dat Christus en de andere Groten der aarde met hun eigen brillen op hun neus gedrukt? Zij keken door Mijn ogen. Wat zijn Mijn ogen dan verziend? Ogen van liefde zien door de braamstruiken. Zij vonden de braamstruiken niet erg. Zij protesteerden niet bij de braamstruiken. Zij kijken recht naar de kern van de zaak, en de kern van de zaak is altijd liefde.

Deze afgezanten waren verziend en dichtbij het hart. De Groten der Aarde bewogen hun harten naar die van Mij en, daarom, naar die van jou. Hun harten omarmden alle harten. Zij namen hun aanwijzingen van het Hart van God. In een stap, omringen zij de wereld met liefde. Zo iemand als Christus die hield niet zijn oog op wat niet waar was. Hij keek naar de Waarheid, en dus was hij een grote magiër van de liefde. Hij vulde de harten overvloeiende liefde. Zijn liefde waste de gedachtes van zonde weg. Wetende dat In zijn bijzijn en door zijn deugd van zijn voornaamheid, wie zou dan minder willen doen of minder zijn dan liefde? Wie zou niet zijn nederigheid willen hebben? Wie zou zijn eigen onbenullige ego willen aanbidden als zij daarvoor in de plaats grote liefde kunnen aanbidden?

Christus was niemands dwaas. En toch ben jij bang dat jij gek zou zijn om lief te hebben. Jij bent bang dat er minder van jouw gedacht wordt, of misschien misbruikt van gemaakt wordt, als jij met heel jouw hart lief hebt, als jij niet liefhad vanwege sentiment, maar van de horizon van de wereld, omhelzend volledig ziend, liefde op volle sterkte, jij dankbaar staand om liefde te dienen aan de wereld in Mijn Naam.

Christus heeft nooit zichzelf verkondigd, geliefden. Zijn zorg was niet zichzelf. Hij vergat zichzelf en dus won hij de hele wereld. Nog steeds vandaag vult hij de harten met liefde. Hij vult jouw hart met liefde. Hij, de belichaming van liefde, is nooit gestopt met jou lief te hebben, en hij is nooit gestopt met Mij te dienen. Denk jij omdat zijn lichaam niet langer hier op Aarde rondloopt dat hij dat niet doet?

Noch Christus of Boeddha of Mohammed of enige andere Grote der Aarde heeft de Aarde verlaten. Hoe konden zij weg gaan als zij nog steeds nodig waren? Hoe konden zij stoppen met dienen tot alles op Aarde is verbonden in liefde op de zelfde bergtop van de liefde waar zij op staan?