God zei:

Beschouw alles wat er gebeurt als goed. Het is goed. Het is helemaal goed, en jij bent goed. De wereld draait en de wereld vindt oplossingen. Je verandert de wereld niet door andere mensen van hun kijk op de wereld los te willen trekken.

Geliefde, jij bent aangekomen op de plaats waar het goed is voor het leven en de mensen die in jouw leven zijn, om te zijn zoals ze zijn. Niemand hoeft jouw favoriete smaak te zijn van het leven op aarde. Iemand kan tegen bosbessentaart zijn, of alles waar hij dan ook tegen is, en hij kan voor alles zijn wat hij wil, of jij het leuk vindt of niet. Je kan een ander de vrijheid waar jij zo naar verlangt niet ontzeggen. Dat is acceptatie. Acceptatie lijkt buiten jouw bereik te vallen.

Wat is het argument? Heb je het gevoel dat alleen jij kan beslissen hoe de kijk van iemand anders op het leven moet zijn? Als iemand onmogelijk lijkt, goed, dan is er iets in jou dat hem het voorrecht moet toestaan om te denken zoals hij graag wil denken, om zelfs onaangenaam te zijn, om zelfs jou als moeilijk te beschouwen als dat is hoe hij het ziet. Jij hebt niet meer rechten om het oogpunt van een ander te schenden, dan hij heeft om het jouwe te schenden.

Als je te maken hebt met mensen die jou boos maken en irriteren, onthoud dan dat het jouw strubbelingen zijn waar je mee te maken hebt. Jouw ongemak komt van jou en niet van de ander, die onschuldig of opzettelijk iets in jouw heeft losgemaakt.

Op dezelfde manier gaat het ook met mensen met wie je graag bent, de situatie gaat ook echt over jou. Aan degenen die voor jou makkelijker zijn om mee om te gaan zoals ze zijn, draag je ook bij met jouw openheid voor het leven.

Je kan iemand niet meer ruimdenkend maken of meer openhartig. Je kan zelf ruimdenkend en openhartig zijn. De gedachten van anderen zijn hun gedachten. Je bent niet de aangewezen persoon om de ideeën van iemand anders om te gooien, niet meer dan een ander enige aanspraak maakt op het tegenwerken of wegnemen van jouw manier van denken. Ideeën veranderen uit zichzelf. Er moet een lampje gaan branden.

Als iemand jou bespottelijk maakt, zeg Ik je keer op keer dat jij degene bent die hierover van streek is. Degene die jou bespottelijk maakt vindt dat hij volledig in zijn recht staat onder alle omstandigheden, net als jij dat mag vinden. In ieder geval, jij bent geen rechter die er is om een veroordeling uit te spreken tegen iemand anders.

Je bent vrij om dat leuk te vinden of niet leuk te vinden. Je wilt graag geaccepteerd worden zoals je bent. Dat wil iedereen wel. Iedereen heeft zijn overtuigingen en waarschijnlijk heeft iedereen zijn vooroordelen. Dat is een universeel voorrecht. Iedereen kan er de voorkeur aan geven boven jou te staan zoveel als hij wil. Je hoeft je niet waardeloos te voelen. Je bent natuurlijk meer dan een ander zichzelf toestaat om binnen te laten. Als iemand echt wist wie Jij bent, als hij je in het diepste van je hart kent, hij zou van je houden.

En alles jij het Innerlijk van een ander echt zou kennen, zou je net zoveel van hem houden zoals hij is. Iedereen is verknocht aan zijn manier van denken, net als jij verknocht bent aan jouw manier van denken. Als iemand een karakter in een roman zou zijn, zou je misschien van hem genieten. Je zou echt van hem genieten.

Wie ben jij om een ander ervan te overtuigen om zijn manieren te veranderen? Hoe dan ook, hoe succesvol is dat ooit geweest?

Niemand heeft het laatste woord. En als je vindt dat jij het laatste woord hebt, dan zal dit je zwakke ego slechts even geruststellen. Dat is alles wat het laatste woord kan doen. Moet het dan zo moeilijk zijn om een ander los te laten in de wereld? Kun je een ander dan niet losmaken van jouw grenzen?