Ik hoor het je uitroepen in de wildernis van je hart en geest:

“God, wat is deze aantrekkingskracht die ik heb om te bestaan in een lichaam, gezien worden, gekend worden, mijn stempel te zetten, om het zo te zeggen; mijn naam op een boom te schrijven; gebonden zijn aan een andere naam die gegrift staat in het schors van een boom met de mijne; om hier voor altijd op aarde te blijven? Waarom heb ik deze behoefte om een bloem te planten en er van te houden tot er een bloem staat, een kleine bloem die niet lang zal bestaan, maar toch voel ik me aangetrokken tot deze ene bloem om het leven op Aarde te ervaren en het geluk van de wereld te verrijken, al was het maar voor een kort moment in de Mythe van Tijd?”

“Waarom lijkt dit zo belangrijk voor mij als het maar zo kortstondig is? Waarom lijken deze momenten op Aarde zo belangrijk voor mij en voor ieder ander persoon, die ook mijn Zelf zijn? Wat gebeurt er binnenin mij, en wat gebeurt er in de wereld als deze zonder mij is? De tijd zal komen dat ik zelfs geen herinnering zal zijn voor wie dan ook op Aarde.”

Ik zeg tegen jou:

Lief Mens, net zoals ik het verlang om jou naar de Aarde te brengen en te genieten van je menselijkheid in een paar momenten van zonneschijn, zo verlang jij er naar om een bloem te hebben die groeit en bloeit. Hoe lang de bloem zal bestaan is onbelangrijk. Het verlangen van jouw ziel is om een bloem te planten en deze te voeden en deze te zien groeien naar de zon.

Op dezelfde manier ben jij meer dan je woorden, meer dan je gedachten, meer dan je ervaringen. Jij bent een hoogtepunt van Mij, het hoogtepunt en de buitengewone uitdrukking van mij als jou, Mijn bloem, onbekende initialen die gegrift staan in een boom, iets dat tot in de Eeuwigheid zegt dat jij hier eens was. Je wilt een soort van langdurend gedenkteken aan jezelf. Geliefde, anonimiteit betekent niet dat je niet bestaat.

Op Aarde zoek je een zekere oplossing voor jou. Misschien is dit een verlangen van je ziel.

Er is het begrip van een roos, en er is een roos. Het begrip van roos is er altijd. Rozen verwelken, maar niet de kwaliteit van rozigheid. Rozigheid is een deel van het leven. In één bloemblaadje bevindt zich het geheel.

Met betrekking tot jou, datgene waar naar wordt verwezen als “jou” – alles wat kan vervagen is je lichaam en je zogenoemde bezittingen. Ze zullen vervagen, toch zal jij in jouw glorie voor altijd leven. Jij bent een Geest van het Universum. Je bent het Binnenste Zijn. Je bent niets minder. Je zal altijd bestaan. Zelfs als je lichaam op aarde is, ben je opgenomen in de Sterren en de Zon en de Maan.

Als je niet meer fysiek op Aarde bent, zal je nog steeds bekend zijn, of dat nu bij naam is of niet. Je zal nooit niet bekend zijn. Je zal de hemel verlichten en licht schijnen op het Universum. Geloof Mij, het maakt een verschil op Aarde dat jij geboren bent op Aarde. Als het tijd is om afscheid te nemen van je menselijk leven, zal je opstijgen en het zegenen van de Aarde blijven voortzetten. Je hebt je merkteken gemaakt, met of zonder concreet bewijs daarvan.

Je zal alle gehechtheid loslaten. Wellicht is dat het verhaal van al het menselijk leven, dat je gehechtheid verliest. Er is een gemeenschappelijke zaadkorrel in iedereen om te verlangen onsterfelijk te zijn. Verwarring sterft, maar realiteit niet. Het is waar. Jij bent geboren uit de elementen en, in het menselijk leven, lever jij alles waar je daadwerkelijk van gemaakt bent.

Jij bent niet je emoties, en je bent ook niet je herinneringen. Jij bent betekenis, misschien de betekenis van herinnering, maar, natuurlijk, je weet wat ik zeg over het verleden – laat het gaan.

Oneindigheid, dat is een andere zaak. Oneindigheid is niet gemaakt van materie. Oneindigheid IS. Jij bent Zijn. Er is geen tijd. Er is geen afstand. Jij bent in iedere cel van het Universum. Hemel en Aarde worden één voor jou, en Hemel en Aarde schitteren binnenin jou. Jij bent afgeleverd daar waar je altijd al was. Jij bent een liedje in Mijn hart, een bloeien van een bloem, een zoete meloen die los barst vanuit het Middelpunt van de Aarde en stijgt naar het begrip Hemel. Al Mijn kinderen zijn begrippen. Begrippen bestaan. Groots zijn begrippen. Al het wereldse spul is een begrip. Een begrip bereikt Realiteit zonder allerlei verwikkelingen.

Geen uitvluchten meer. Je bent precies hier in het zicht als de geest die je bent. Jij bent de essentie en niet langer alleen maar een afbeelding. Hoe subtieler je bent, hoe krachtiger en groter jouw Aanwezigheid is.

Weg van het Aardse leven, weet je wat je aan het doen bent, zelfs als je specifieke toedoen niet zichtbaar is op Aarde. Van schijnbare individualiteit, word je De Dans van het Universum.