HEMEL #1877 Herinner, 25 december 2005

God zei:

Dit is de dag van de vernieuwing. De gevierde geboorte van Christus is om jou te herinneren aan jouw eigen geboorte. Verbeeld je eens hoe jouw geboorte op Aarde werd gevierd in de Hemel. Verbeeld je Mijn blijdschap dat jij op de Aarde was gekomen om te band tussen de Hemel en de Aarde te versterken. Ik heb Mijn geloof in jouw geplaatst, en dat doe ik nog.

Christus blijft liever aan Mijn Wil kleven dan aan de wil van de wereld. Hij luisterde naar zijn innerlijke hartslag en zette zijn leven in hetzelfde ritme. Hij strompelde niet door het leven. Hij wankelde niet. Hij schreed er door. De grond waarop hij liep was niet altijd zeker, maar hij was zeker in Mij.

Het verschil tussen Christus en jou is niet zo groot als jij denkt. Hij luisterde simpelweg naar de slag van Mijn hart en hij vertrouwde erop. Hij ontkende niet zijn geboorte. Hij ontkende niet zijn Vader. Hij leefde “Zijn Wil, niet die van mij, oh Heer”, alleen, zijn enige wil van de van Mij. Hij volgde zijn eigen weg, en hij zou jou die van jouw laten volgen, wat zou zeggen, hij zou jou Mij laten volgen. Dat was zijn talent.

Toen baby Jezus was geboren, hoorde hij Mij in zijn oor fluisteren.

Bij jouw geboorte, fluisterde Ik ook in jouw oor, en, het is zeker, dat jij het bent vergeten. Luister nu, Herinner het gefluister, en omarm het nu. De manier om Christus na te volgen is door jouw eigen gefluister te volgen. Jij volgt Christus niet na aan de oppervlakte, Jij volgt Christus na via de binnenkant. Ja, jij hebt Christus goddelijke weg om te volgen, toch is het jouw goddelijke weg. Jij hoeft geen witte gewaden aan te trekken.

Van stap tot stap, was Ik Christus zijn Noordelijke Ster. Hij onderzocht of overdacht niet iedere stap. Hij had geen kaart. Hij volgde simpelweg Mij zoals Ik in zijn hart was geschreven. Hij had geen andere goden voor Mij. Hij had Mij. De verbintenis tussen Ons was groot.

Toen ik zag dat Mijn Wil Christus wil werd, bedoelde Ik te zeggen dat hij geen andere wil kende. Hij drong niet voor een positie. Hij dacht niet dat het licht van een lucifer en de Zon hetzelfde was. Hij beschouwde niet zijn voorkeuren. Hij vergeleek die van hem aan de van Mij. Hij accepteerde de staf van Eenheid. Hij accepteerde Onze Eenheid, en hij accepteerde de Eenheid van all het leven. Zijn woorden werden die van Mij. Zijn glans van die van Mij.

Had Christus niet eens een woord hebben kunnen spreken, dan zou hij nog steeds voor Mij spreken. Zijn Wezen zou gesproken hebben voor Mij. Hij wist voorbij enige twijfels dat hij in Mijn aanwezigheid was, en dus het het Mijn Aanwezigheid die hij gaf. Hij zegende de wereld door er doorheen te lopen. Hij schreed door de wereld, en hij wist uit Wiens naam hij schreed. Hij wist Wiens boodschapper hij was. Hij wist dat zijn doel die van Mij was, en hij kondige Mij aan in de wereld. Omdat hij zo deed, gaf hij Mij, Die al gegeven was, aan de wereld. Zeker, Ik gaf Mijn zoon aan de wereld, maar de sleutel was in zijn geven van Mij aan jou. Ik gaf jou aan de wereld zoals Ik aan ook aan Christus gaf, denk niet dat Ik dat niet deed.

Christus hart zong een lied van liefde. De toon ging zo diep door hem dat hij geen ander lied wist. Geliefden, hij zou willen dat jullie nu zijn lied zongen. Hij zou jullie zijn fakkel laten pakken en Mij aan de wereld te laten onthullen. Hij, en ook zoals Ik, zou jou vragen om een simpele boodschapper te zijn die Mijn liefde graag brengt.