HEMEL #1894 Een Vrijmetselaar van Liefde, 11 januari 2006

Wanneer het leven jullie gunstig is en jullie een onverwachte schat geeft, springt jullie hart op, en jullie weten dat het leven goed is en dat Ik met jullie ben. Jullie eren Mij met zoveel goedheid. Jullie zijn blij, en jullie zijn dankbaar.

Wanneer het leven jullie een duikvlucht geeft, en jullie hart zinkt, eren jullie Mij misschien ook maar deze keer met een frons.

Wat bereikt een kind van Mij door Mij een lang gezicht te geven? Ik ben de ene dag in jullie goede gunst, en de andere dag ben Ik in discrediet? Wat voor spel is dit, en wat zullen we er aan doen?

Jullie pijnigen jullie hersens, als jullie jezelf afvragen: “Is God de oorzaak van wat er gebeurt, of ben ik het? En dus kijken jullie om de oorzaak vast te maken. De oorzaak is het leven. Er is geen oorzaak maar leven. En het is niet mogelijk om aan alle draden te trekken die zichzelf weven.

Verlangend, liefhebbend harte kind, jullie zijn verantwoordelijk hoe jullie reageren. Jullie zijn niet ongelukkig, geliefden. Ik zou jullie niemand de schuld laten geven, jullie zelf, Mij, de persoon tegenover jullie. Ik zou jullie van de schuld helemaal wegnemen, want het is een verkeerde wind die de schuld blaast.

Als jullie een schip waren, zouden jullie over de wateren zeilen. Jullie zouden je niet voorslepen, de boden van de oceaan dreggend. Als een schip, zouden jullie niet zeggen dat jullie voorsteven een storm veroorzaakte evenmin dat jullie zouden zeggen dat jullie voorsteven de winstilte zou veroorzaken. Jullie zouden over de wateren even natuurlijk gewoon zeilen.

En nu, jullie hart zal jullie over de ruwe wateren dragen. Er is geen noodzaak om in de slierten van het zeewier verstrikt te raken.

Een schip zeilt door stormen. Het vaart op ruwe golven en op kalme golven. En zo dus Mijn geliefden zullen jullie door het leven zeilen. Een schip weet alleen hoe te zeilen. Als een schip aan de wal raakt, zal het tij komen en het weer naar de wateren duwen. Jullie zijn een schip dat zeilt, en jullie gaan in de richting van de Hoge Zeeën. Jullie gaan niet de richting op van de menigtes. Jullie gaan de richting op voor de gouden hoogtes.

Er is geen belemmering voor jouw leven. Er zijn geen belemmeringen. Er zijn streken van de pen. Er zijn ruwe wegen, en er zijn geplaveide wegen. Maar geen pennenstreken, geen bochten in de weg zijn bepalend voor jullie. Zij zijn niet eens het minste van jullie, jullie zijn een snee boven het leven. Alleen soms kijken jullie de andere kant op, en zijn jullie de weg kwijt.

Zoek niet naar verantwoordelijkheden. Beschuldigen is een verantwoordelijkheid. Zoek liever naar de neigingen. Er is altijd een licht om te volgen. Volg het. Het zal jullie naar Mij leiden. Hadden jullie een andere bestemming in gedachten? Waar anders zouden jullie naar toe willen gaan? Wat anders is er, geliefden, dat het zijn zout waard is?

Kom naar mij, geliefden, Wees niet drijvend. Mijn hart verlangt naar jullie. Mijn hart roept naar jullie. Een mist van geluid bereikt jullie. Jullie hart leunt tegen Mij aan. Leun helemaal. Laat jullie vallen. Jullie zullen in Mijn liefde vallen. Door alle valleien, is Mijn liefde, en het is voor jullie, en daarom is het van jullie.

Te schat die jullie uit de Oceaan ophalen is liefde. Liefde is de schat. Liefde is het middel die in de wereld gezocht wordt. Het draagt vele namen en heeft vele excuses, toch het hele leven komt neer op liefde. Vroeger of later, de realisatie slaat toe: “Er is alleen liefde. Er is niets anders in het universum.”

Geliefden, zelfs fragmenten van liefde zijn liefde, toch is de wereld in stukjes. Maat het weer aan elkaar. Het enige ding dat het vast zal houden is liefde. De troffel van liefde is in jullie hand. Wordt een vrijmetselaar van liefde. Maak de wereld compleet.

Vertaald door Emmy Bouwman