God zei:

Het Leven lijkt zeker als een mysterie, een mysterie gevuld met magische momenten en zelfs wonderen. Zeker, stop je tijd en energie niet in het bestuderen van alle beproevingen en tegenslagen.

Wanneer je komt bij waar het om gaat, is alles van het Leven op de Aarde een wonder. Wie zou kunnen bedenken hoe baby’s worden verwekt en geboren? Wie zou, eerlijk gezegd, het gehele Wonder van het Leven bedenken? En wie zou kunnen bedenken iets zo fantastisch als het Leven zoals het zijn wegen beleeft in de wereld?

Er zijn aparte kleine huizen waar mensen in leven en aparte kleine auto’s waar mensen tijd in doorbrengen en rond rijden gedurende de dag en in slaap kunnen vallen ’s-avonds. En er zijn verblijfplaatsen zoals wigwams en iglo’s en koepelgewelven en een thuis in jachtgebied.

Onderweg zijn er plaatsen waar je naar binnen kunt gaan om eten te kopen en kant en klare maaltijden en andere diverse dingen. Er zijn kiekjes en schilderijen en feiten en fictie, veel feiten en fictie die onmogelijk zijn om gescheiden te houden.

Overal is aan gedacht, lijkt het en dan is er iets nieuws bedacht en verhandelt.

Er is niets nieuws onder de zon en toch er is. Er zijn regenbogen en onweersbuien, allemaal op dezelfde Aarde en iedere keer nieuw. Het Leven op de Aarde is niet te stuiten en het Leven op de Aarde is bizar. Er zijn zaken als grappen en er zijn opera’s die hun verhalen vertellen en gezongen worden op de melodieën van kloppende harten.

Wat is er dat nog niet is ontdekt op de Aarde en in de Hemel?

Het Leven op de Aarde in een lichaam is niet meer dan een oogwenk.

Je belandt. Je blijft. Je gaat weg en gaat ergens anders heen, zelfs als er enkel de Éénheid is en nergens anders dan met Mij, van Mij, naar Mij, een Grote Vont van Liefde, op dit moment, terwijl We praten.

Hoe kan het zijn dat de Liefde ooit is vergeten op de Aarde en toch lijkt het erop dat de Liefde is, te vaak, is uitgeschakeld en uitgesloten, als of de Liefde was vergeten, of opgeruimd (als vuil) en zelfs niet overwogen.

Hoe belachelijk is dit? Wat een ironie? Het ene uiterste wordt geteisterd en afgezworen voor een ander, als de Liefde er niet toe doet, alsof zaken gaan voor de Liefde. Als of er verwisselbare delen zijn in het Leven. Als of alle delen van het Leven evenwaardig zijn of onwaardig en verschil is niet van belang. Heb je ooit zoiets onbeschaamd gehoord? Als of niets op de Aarde er iets toe doet. Als of de Liefde niet meer uitmaakt dan wat geld kan kopen.

Je leeft in een uitgedaagde wereld. Er kunnen signalen zijn zonder waardigheid in de wereld, die diverse richtingen onder de aandacht brengen. Ga op Mijn Teken. Herinner de Liefde. Wanneer je niets anders herinnert, herinner de Liefde.

Laat kleinheid niet groot gemaakt worden. Laat kleinheid worden vergeten. Herinner Mij.

Laat het lijden worden vergeten.

Laat goedheid en genade jouw dagelijkse gedachten zijn.

Laat harten verzacht worden door het hele universum. Laten er Wegen van Vreugde zijn waar je op kunt gaan. Laat de Zon in jouw hart schijnen. Laat niets dan de Liefde gekend zijn en vermaard. Laat harten ontmoeten en uitwisselbaar zijn met alle andere harten.

Laat alle harten het uitzingen. Laat elk hart worden geclaimd voor eeuwig. Harten zijn er om Één te zijn.

Laat allen hun voeten oplichten boven de Aarde en in een oogwenk opklimmen naar de Hemel.

Laat al het Goede dat voorspeld is in omloop komen over jouw visie.

Laat iedereen naar de Aarde kijken en zeggen, “Ah, dit is goed.”

Vertaald door: Anja