God zei:

Hier komt het, geliefden. Hier komt het. Je bestaat niet. Dit individu dat je je hele leven gekend hebt, bestaat niet. Je kunt jezelf knijpen. Je kunt in de spiegel kijken en jezelf zien. Anderen kunnen je zien, tegen je praten. Zij geloven dat je echt bent of echt genoeg. En toch ben je fictie. Als het lichaam sterft, komt er een einde aan fictie. De persoonlijkheid die je als jezelf gekend hebt en waarmee je je lichaam associeerde bestaat niet langer. Je hebt nooit bestaan. Het was allemaal een stoeipartij. JIJ bestaat werkelijk. De diepere jij bestaat echt, maar de persoon waarmee jij als jezelf gepronkt hebt, heeft nooit bestaan. Het was een spel dat jij en de wereld speelden. Een zeer Hoog Wezen was voor een tijd vermomd als individu. Jij was niet wie je dacht dat je was. Jij bent niet wie je denkt dat je bent.

De jij die je als jezelf gekend hebt, is niet wat Ik schiep. Schiep Ik jouw spitsvondigheden en jouw vasthouden aan dit of dat? Ik schiep jou zoals IK BEN -- Geest. Ik heb niet al die onzin geschapen. Ik houd jou in Mijn hart, met onzin en al. Ik zou zelfs jouw onzin kunnen vereren, zelfs als jij dat niet doet, maar Ik schiep groter.

Dus, vandaag, zeg Ik je dat je niet bestaat. Wat bedoelde Ik ooit anders dan dat toen ik zei dat de wereld fictie is? Zeker, fictie kan waarheid in zich hebben. Jij hebt zeker Waarheid in je en toch ben je niet deze persoonlijkheid die je als jezelf hebt leren kennen. Je hebt jezelf opgeblazen. De jij als wie jij jezelf rond geparadeerd hebt, is maar een schaduw van jezelf. Je bent een omweg gaan maken. We kunnen zelfs zeggen, dat je om je Vaders Zaak een omweg gemaakt hebt. Gevangen in je ingebeelde individualiteit, heb je rond gedanst op de oppervlakte van het leven. Je hebt op fictie gelet. Je blies jezelf op als een fictief karakter. Je hebt je goede momenten als ster gehad in een roman waarvan jij de bladzijden omslaat.

En toch is deze roman niet jouw echte verhaal. Je bent in alle opzichten een ander verhaal.

Treur niet om het verlies van jouw individualiteit. Het was leuk je te kennen en toch is er meer aan jou dan deze denkbeeldige individualiteit waar je jezelf aan verpand hebt. Je speelde de rol volkomen. Je was de hele tijd op het toneel en toch was je echte rol achter de coulissen. Zal de echte jij opstaan?

De echte jij is niet in drama verwikkeld. Het drama is allemaal toneelspel. Achter de gordijnen speelt er een ander scenario. Het is veel serener, kalmer. Het is evenwichtig. Het is Heelheid. Het is Oneindig en Eeuwig. Alle mooie verhalen steken geen kaars op bij de Oneindige Eeuwige jij.

Beschouw jouw individualiteit als een vriend, die steeds weer langs komt. Je vriend of vriendin is niet jouw volmaakte ideaal en toch is hij of zij je vriend of vriendin en je hebt wat plezier samen. Je hebt zelfs enige grootse momenten samen. Je hebt ook wat tranen. Tranen zijn maar een camouflage, begrijp je. Zoals het ligt, had jouw personage een plaats nodig om te verblijven en dus nam je haar op.

Je hoeft niet te wachten tot je sterft tot de huur van jouw karakter afloopt. Je kunt op elk moment bij je Ware Zelf komen. Je kunt de opeenstapeling van een leven afwerpen. Je kunt de onderscheidingen afdoen. Alles waarvan je dacht dat het jouw carrière van het leven zou verhogen was een rookgordijn. En nu kun je jezelf ontbloten en Adieu zeggen tegen alle vangsten. Je kunt zeggen: "Hallo, Wie ik werkelijk ben. Hallo daar." Maar wie kan dat zeggen als jouw karakter haar biezen gepakt heeft?

Je bent veel grootser dan je ooit kon dromen. Wees blij. Je bestaat niet.