God zei:

Kom nu meteen in Mijn hart. Kom zonder verder gedoe in Mijn hart. Mijn hart is voor jou klaar gezet. Ik heb een plaats alleen voor jou bewaard. Jouw plaats is hier. Dit is waar Ik jou uitnodig. Dit is waar je thuishoort. Terwijl jij je op je weg in de wereld begeeft, zit je gelijktijdig in Mijn hart en naast Mij in het rendez-vous van Onze liefde. Nooit verlaat je Mijn zijde noch Ik de jouwe. Hoe ver je ook mag afdwalen, je kunt nooit van Mij afdwalen, noch kan Ik dat van jou, niet dat Ik dat ooit zou doen. Ik heb zo'n verlangen niet.

Ik kan niet eenzaam zijn, omdat Ik een hele wereld heb om te omarmen met jou erin. In Eenheid is er geen eenzaamheid. Het zou eenzaam zijn zonder Eenheid. Een miljoen eenzame wezens samen zijn samen net zo eenzaam, precies omdat ieder weet dat er Eenheid bestaat en dat zij deze Eenheid moeten delen. Er is niets wat aan Eenheid gelijk is. Niet al het goud in de wereld steekt een kaars aan voor Eenheid. Liefde doet dat. Ware liefde steekt een kaars aan voor Eenheid. Inderdaad is het zo, dat opperste liefde Opperste Liefde is.

Kijken naar foto's van alle melkwegstelsels en planeten en zonnen in het Universum heeft waarde. Het heeft waarde de prachtige planeet Aarde als een piepklein puntje in het geheel uiterst volmaakte Universum te zien. Het heeft waarde. Het heeft ook waarde jezelf te zien als niet alleen de planeet Aarde omvattend, maar het hele Universum. Je bent groter dan groot, omvangrijker dan omvangrijk. Er is niets omvangrijker dan jij. Ik reken Mezelf daarbij mee, want Ik ben jou en jij bent Mij. Ik ben Al-Wetend. Jij, aan de andere kant, weet niet alles wat je weet, dus ben je voor een poos Al-Onzeker.

Maar je bent niet een fragment van Heelheid. Je bent Heelheid. Je hebt die ontdekking nog niet helemaal gedaan. Je kunt niet niet helemaal omhoog klimmen op dat mooie nieuws. Hoe dicht ben je bij het bekijken van dit nieuwe land. Je hebt een centimeter verder te gaan, maar natuurlijk, die centimeter lijkt jou een kilometer, en een beetje tijd lijkt honderd eeuwen, terwijl je met wijd open ogen naar de wereld en het Universum kijkt. Toch is de afstand die je waarneemt zelfs geen centimeter, en de tijd die jij denkt dat het neemt om de basis van al je verlangens aan te raken is zelfs geen oogwenk. Jouw bewustzijn is op handen. Natuurlijk is het in jouw idee lang over tijd, en je wilt een eindige definitie van op handen zijn. Hoe op handen, vraag je. Hoe gauw?

Het kan voor jou niet gauw genoeg zijn en toch talm je. Hier is de mooie Oceaan. Alles wat je hoeft te doen is er induiken. Je zegt dat je niet weet hoe. Je vraagt alles en iedereen: "Hoe koud is het water van de oceaan? Hoe diep gaat het? Is er iemand in verdwaald en nooit meer gezien? Kan ik eruit komen als ik er eenmaal in ben? Kan ik er weer in gaan als ik er eenmaal uit ben?"

Jouw vragen gaan door zoals die uit papier geknipte poppetjes die elkaars hand vasthouden, zoals je die op de basisschool gewend was uit te knippen met die korte veilige schaartjes van de basisschool. Er is geen pauze tussen je vragen.

Geliefden, als je naar antwoorden zoekt, is het beter niet alles te weten en is het beter niet alles te vragen.

Als een man dorst heeft, vraagt hij niet: "Welke temperatuur heeft het water? Is het bronwater of gedistilleerd? Waar krijg ik het? Hoe lang heb je het gehad?"