God zei:

Je leeft op de getijden van het leven. Soms lijken de wateren vlak en soms lijken ze ruw. Wat het verschil maakt tussen vlakke stromen en niet zo vlakke stromen, kan de snelheid zijn. Misschien is het niet de snelheid, maar glad is gelijkmatig en ruw is niet zo uitnodigend.

Maar of de rit ruw of vlak is, snel of langzaam, effen of oneffen, lang of kort, je komt bij je bestemming.

Je komt aan waar je nooit bent weggeweest, behalve dat het jou zo lijkt op je levensreis in de wereld. Je bent op een cruise, geliefden, en toch kan je cruise met onrust bestookt worden. Onrust is gewoon iets dat uit de weg gaat. Onrust is een voorbode voor verandering. Het is iemand die naar groei wenkt.

Natuurlijk nodig je onrust niet uit. Nodig vrede uit. En toch, als onrust jou vindt, vat het dan niet als een aanval op. Jouw plannen zijn veranderd, dat is alles. Zelfs in het midden van de oceaan, kunnen je plannen veranderen.

Wenk het leven naar je toe. Wenk het leven, maar dring niet aan en duw het niet weg. Het zal gauw genoeg verder gaan, op de manier zoals de maan dag na dag wast en afneemt. De cyclus van de maan is kort en voorzien. Jouw levensloop kan een verrassing zijn. Sommige verrassingen vind je leuk.

Het leven is niet een paard dat je met een teugel bedwingen kunt. Het is meer als een geliefde hond die altijd over de omheining springt en een manier vindt om uit zijn tuin te komen. En toch komt de speelse hond altijd naar jou terug, terwijl hij met zijn staart kwispelt en zo gelukkig is je te zien. De hond kan modderig zijn en je omver gooien terwijl hij je gezicht likt.

Dit speelse puppy, leven genaamd, heeft niet de bedoeling jou ongerief te bezorgen. Het speelt gewoon op straat en jij bent verslagen. En dit puppy kun je niet trainen of temmen. Het leven is zo onstuimig en creatief en er is zo'n samenvloeiing van activiteiten als het leven van een mens dat van een andere ontmoet, en zo is het overal op de hele planeet.

En dan lijkt het leven soms rust te nemen en besteedt niet zoveel aandacht aan jou en je kunt ook op adem komen.

In zekere zin kunnen We zeggen, dat het leven de meester is en jij hem volgt. Je kunt het leven niet orkestreren zoals je zou wensen, maar je kunt zijn zoals je wilt.

Waar je ook bent in de cyclus van de wasmachine, waarop ik nu overschakel om die leven te noemen, je moet erin mee gaan. Je hoeft niet op de deur te slaan en te schreeuwen om in een andere cyclus te komen. Vroeg of laat zul je in een kalme cyclus zijn, en vroeg of laat zul je er helemaal fris en nieuw en schoon uitkomen. Terwijl het leven doorgaat, ben jij de dirigent ervan, zelfs als je van hier naar daar gegooid wordt. Je kunt je kaken op elkaar klemmen of je kunt lachen. Je kunt zelfs lachen om alle kronkelingen waar je doorheen gegaan bent. Je kunt een ander licht op ze werpen. Je kunt blij zijn dat je nu verder bent.

Je bent altijd verder. Heet water, koud water, teveel zeep, niet genoeg, je bent verder. Het maakt niet uit hoe beschadigd, je komt er onbeschadigd uit. Je gaat door de cycli van het leven en je bent er de held van. Je bent de held van je eigen leven. Je hebt ervaren wat niemand anders ervaren heeft, en je kwam er uit, zelfs als het uit de wringer was. Waar je doorheen gegaan bent maakt niet werkelijk uit. Dat is het verleden. En nu ben je in het heden en je zegeviert. Je leest Mijn woorden, nietwaar?