God zei:

Hoe snel gaat de dag van het leven voorbij. De dagen kwamen en nu zijn ze weg, en er wacht een nieuwe troep dagen om aan de horizon te verschijnen. Je slaat de bladzijden van je leven om, de ene na de andere, en op een of andere manier lijken ze samengevoegd te worden tot wat genoemd wordt, soms teder en soms niet, jouw leven.

Dat je in leven bent op Gods Aarde is een prachtig iets. Denk erover na. Je werd naar de Aarde gezonden als Mijn gezant. Dit is buitengewoon. Wat zijn de kansen hiervan? Ik wil er zeker van zijn, dat je weet dat jouw aanwezigheid op Aarde niet op goed geluk is. Het is niet toevallig. Noch was het zonder jouw medeweten dat je voor dit bezoek kwam, en noch was het tegen jouw wil dat je kwam. Je greep de gelegenheid met beide handen aan. Je wist, dat het een gelegenheid was en dat het voor jou de gelegenheid was om aan te nemen, en dus maakte je een uitstapje en streek op Aarde neer. Je werd niet naar beneden gesleept. Je werd uitgenodigd en je accepteerde, of je zou niet hier op de planeet Aarde genaamd, zijn.

In ieder geval ben je hier met iets van je leven achter je en iets van je leven voor je. Laten We vrolijk zijn! Welke straten je ook afliep, verkeerd of recht door, laten We vrolijk zijn. Wat is er anders te doen dan te lachen om alle intrige die op het aangezicht van de Aarde lijkt om te gaan. Wie zou een verhaal met een samenzwering kunnen maken als dat waarin jij bent? Hoe zou het verteld worden en hoe zou jij het vertellen? Je speelt het verhaal op dit ogenblik.

Wat een verhaal! En wat een bezetting aan karakters! Wie voert de regie? Wie kiest de rollen uit? Wat een productie! En hoe komen alle t's gekruist en de i's met een punt erop? Wie schildert de coulissen, en wie wisselt ze of haalt ze weg? En hoe kwam je hier in deze bijzondere soap-opera of komedie van fouten of cartoon of mysterie of actiethriller of documentaire? Er gebeurt iets en jij neemt er deel aan. Je weet niet waar het allemaal toe leidt en je moet een hoop improviseren en schijnbaar dansen naar de pijpen van anderen.

Soms heb je het gevoel, dat je op de verkeerde set bent, dat je verondersteld werd op een ander toneel te zijn. Je mompelt je regels, of je schreeuwt ze, of je wordt stom. En toch is dit het toneel waarop je staat en dit is de rol die je speelt. Het kan heel goed zijn, dat wat je ziet niet is wat je krijgt. Er gebeurt veel achter de coulissen. Jouw leven draait helemaal niet om wat er op het toneel is. De make-up en kostuums zijn bijkomstig. Jij bent de hoofdzaak. In feite kun je in vele stukken tegelijk zijn.

Je kunt worden opgemerkt of je wordt niet opgemerkt. Maar toch loop je de hele tijd op het podium heen en weer. Je staat. Je loopt. Je gaat zitten. Je rookt een sigaret, of je eet een appel. Hoe dan ook, je bent veelbetekenend. Er is niemand die jouw plaats kan innemen. Er is niemand die jouw rol zo goed kan spelen als jij, want er is niemand op Aarde of ergens anders net als jij. Jij bent als geen ander.

En toch kan de rol die je speelt veranderen. Je zit er niet aan vast. Je kunt niet veranderen wie je bent en toch kun je de rol veranderen die je speelt. Je kunt groeien in een andere rol. Je kunt jouw melodie veranderen. Jouw leven kan een musical worden. Je bent al een danser op het toneel van het leven.