God zei:

Dat je goed en zorgzaam bent, betekent niet, dat je jouw adem moet verspillen. In de relatieve wereld kunnen mensen dat wat jij te zeggen hebt in aanmerking nemen overeenkomstig de waarde ervan of hun waardering voor jou. Te vaak gebeurt het, dat jouw parels van wijsheid weggegooid lijken te worden. Je kunt absoluut gelijk hebben, en toch wordt jouw wijsheid weggegooid alsof het helemaal niets is.

Je kunt zelfs het voor de hand liggende verklaren. Het is alsof je een spelfout aanwijst. Degene aan wie je de spelfout uitlegt zegt: "Ik vind de manier waarop ik dit woord spel leuk. Het voelt goed aan." Je zou er het woordenboek bij kunnen halen en die persoon zou niet willen toegeven, want hij vindt het leuk de dingen te doen zoals hij ze doet. Wat is dit?

Je wilt een kind of vriend helpen. Ze kunnen zelfs jouw raad gevraagd hebben. En je geeft die. Je wilt hun leven soepel te laten verlopen, of hen zelfs pijn besparen. Laten we eerlijk zijn, ze willen het op hun manier doen, die vaak de moeilijke manier is. Ze willen het op hun manier doen, alsof er iets heilig is aan hun manier. Zij willen aan hun manier vasthouden alsof hun leven ervan afhing. Feit is, dat ze niet willen horen wat jij te zeggen hebt. Ze houden van hun spelfouten. Je zou duizend procent gelijk kunnen hebben, maar toch houden zij van hun spelfouten.

En jij, die nu je hoofd schudt en misschien met je tong klikt, heb jij ook niet een zacht plekje in je hart voor jouw spelfouten?

Je zegt, dat je naar je hart luistert. Ik zeg, dat je misschien vasthoudt aan een idee in je hoofd. Je beschermt jouw onfeilbaarheid. Je wilt lof met bereidwilligheid aanvaarden, maar niet advies, zelfs als je erom gevraagd hebt. Je bent vastbesloten. Je vastbesloten geest is een gesloten geest, lieverds. Het gebeurt soms, dat je zelfs niet naar je eigen wijze raad luistert.

Het is alsof je in haast naar San Francisco gaat en een vrachtwagenchauffeur geeft voor jou op een kaart de route aan, die hij tweemaal per maand neemt, en dan zeg jij tegen jezelf: "Maar ik wil het graag op deze andere manier".

Natuurlijk ben je vrij naar San Francisco te gaan over elke route die je leuk vindt en te laat te komen, maar waarom vroeg je dan de vrachtwagenchauffeur om raad?

Je hebt de vrije keuze om te luisteren of niet te luisteren. Je hebt de keuze iemands tijd te verspillen en die van jezelf of niet.

Misschien zou je van te voren vriendelijk duidelijk kunnen maken, dat je graag wilt weten wat er goed aan de beslissing is, die je al hebt genomen.

Aan de andere kant, als je echt iets wilt leren en het gratis advies dat gevraagd en gegeven is, is niet wat je zou willen, kun je, als je oprecht bent, vragen stellen als: " Waarom stel je dit voor? Hoe kijk je naar de twee verschillende scenario's? Welk resultaat zie je ... ?"

Als je om meer informatie vraagt, wat je ook beslist, dan heb je degene gewaardeerd, die jou waardeerde.

Als jij de adviseur bent en jouw raad is juist en de ander wil niet luisteren, wil het niet of doet het niet, wie heeft dan het probleem, geliefden? Het is niet het probleem van die ander, maar dat van jou.

Waardeer jezelf evenveel als jij degene waardeert, die om jouw bijdrage gevraagd heeft en die je wilde helpen. Jij bent de tijd waard, die je aan iemand anders geeft. Gebruik je tijd goed. Als jou herhaaldelijk om jouw oordeel gevraagd wordt, en je antwoord wordt herhaaldelijk vergoelijkt, dan is het tijd dat jij jezelf een goede raad geeft.