God zei:

Volgens mij denk je teveel. Met jouw gedachten, kan je zijn als een hond die op een bot kauwt. Je kan er niet genoeg van krijgen van kauwen op jouw gedachten. Je stelt jezelf vragen zoals:

“Waarom ben ik in een malaise? Waarom kan ik niet gelukkig zijn en voor altijd gelukkig blijven? Waarom moet ik heel de tijd zo veel analyseren?Waarom denk ik heel de tijd dat ik mijn leven uit moet zoeken? Waarom kan ik niet gewoon mijn leven in vreugde leven en het niet in twijfel trekken? Wat is het precies dat ik geloof dat ik moet weten? Heb ik een gen in mij dat er opstaat dat ik het betwijfel? Ondervraging is een manier van leven voor mij om te analyseren en fouten te vinden, is het niet?

“Zou ik niet een troost voor mijzelf kunnen zijn liever dan een aansteller met vragen waarin ik maar rond en rond ga en niet ergens kom? Oh, ja, eens in de zoveel tijd heb ik inzichten en doorbraken en begin ik te denken dat ik ben aangekomen, toch de uitkomst van mijn zo zeker weten dat ik ben aangekomen is dat ik weer geveld wordt vroeger of later en mijzelf weer in een janboel tref.

“Wat doet mij denken dat ik al de antwoorden nodig heb? Ik hou ervan om te leven in regen en in sneeuw. Ik hou ervan mij in leven te voelen en geliefd, maakt niet uit met welk weer. Ik verlang erna om een dankbaar mens te worden in zomer en winter. Wat is dit binnenin mij waarvan ik denk dat ik heel de tijd en overal goed ontvangen moet worden en zo teleurgesteld bent waneer ik dit niet ben?

“ God verklaart dat Hij van mij houdt, van ons allemaal houdt. Kan ik dan niet tevreden zijn?

“ Zelfs wanneer mijn leven er goed uit ziet, doe ik de uitspraak van korte duur. Oh, ja, Ik maak me zorgen om dat bot. Ik bevraag zijn Bron constant. Ik bevraag U, God. Ik bevraag mijzelf en terwijl ik al de antwoorden probeer te vinden, zet ik mijn leven maar even op pauze, of ik, zo te zeggen, ga door de achterdeur (indirecte weg) van het Leven. Vaak probeer ik me te verbergen voor het leven. Ik sla mijn ogen neer.”

Geliefden, nu weet je dat je leven in de ogen moet kijken. Je danst en zingt in overeenstemming met het leven. Je besteedt jouw tijd niet aan het vermijden van leven of te choqueren. Je kan het Leven uitnodigen om met je te dansen. Jij kan als eerste je hand uitreiken. Je bent niet in staat van paraatheid. Je loopt synchroon met het Leven. Je bent een goede danser.

Wanneer je leven ziet als jouw partner en jouw dansleraar, dan volg je de bewegingen van leven vol gratie. Je kunt dank zeggen aan het leven. Je zegt niet: “ Waarom kunnen wij niet, jij en ik, nu een wals dansen, Leven? Ik wil deze nieuwe dans niet leren. Ik wankel.”

Het lijkt dat je niet al de dansen wil leren die er zijn. Je wilt alleen degene die je kunt uitkiezen. Aan sommige dansen, zou je blauwe (prijs)linten willen geven. In het geval van andere dansen, wil je dat niet, die zou je de rug toe wil keren en zeer verzoeken om daarvoor verontschuldigd te mogen worden. Je ziet dat ze jou kwetsen en zelfs jouw hart in tweeën splijten. Je wilt nooit meer dergelijke dansen.

Je zou graag de Levens richting willen keren wanneer het niet de richting is die jij wenst. Je wilt niet een van de moeilijke dansen leren. Je wilt ze nooit ervaren. Je wilt je ervoor excuseren. Je weet niet waarom niet.

Je wilt niet iedere dans kaart (balboekje) dansen die voor je lijkt te verschijnen. Absoluut, je zou je willen verontschuldigen.

Wat ook het Leven voor je bevat waar je niet om vraagt, je vraagt om te worden verontschuldigd. Door dit te doen, ontwijk je het leven. Vermijding is niet jouw keuze, jullie keuze geliefden. Er is één leven te kiezen en het is van jou. Leer het en maak het wonderlijk. Onvermijdelijk kom je aan de andere kant ervan uit.

Vertaler: Anja