God zei:

Ja, Ik hoor jouw gesteun en gekreun. Soms lijkt het wel alsof je kreunen en steunen als hoofdvak hebt gekozen. En soms kijk je jezelf recht aan en zegt:

“Geliefde God van Glorie, te bedenken dat U ons opmerkt en goed op ons let. Te bedenken dat U van ons houdt, echt van ons houdt, zoals we zijn, en dat U van ons houdt door dik en dun. Waarom zijn we niet dolblij? Dit is het grootste mysterie in het leven, niet dat U van ons houdt, maar dat we niet de meest gelukkige mensen in de hele wereld zijn. Hoe kan het zijn dat wij met z’n allen hier op aarde niet gelukkig zijn en niet overstromen van dankbaarheid voor deze zegen in het leven die U ons schenkt?”

“In plaats daarvan zijn we knorrig, en geven we U de schuld van hoe U het Universum in elkaar heeft gezet. We streven naar heerschappij. Wij corrigeren U. Wij durven U te vertellen hoe u het Universum eigenlijk op had moeten zetten. Zijn wij een ondankbare groep, God?”

Geliefden, Ik denk niet in dankbaar of ondankbaar. Een baby is een baby. Begrijp dit: Jij, jullie allemaal, precies zoals jullie zijn, halen de liefde in Mij tevoorschijn, zo vanzelfsprekend als de zon opkomt in het Oosten. Er is voor Mij niets moeilijks aan van jou houden. Mijn liefde voor jou is van jou. Jij groeit omhoog. Je groeit niet naar beneden. Als je leeft in het leven, leer je het leven te respecteren en accepteren zoals het is, en je plant bloemen. Je zet je onkunde opzij en groeit in de richting van de zon.

Er zijn manieren die makkelijker voor jou zijn en er zijn manieren die moeilijker voor jou zijn. Je kan het op deze manier zien of op die manier. Je kan overal zijn, maar van jou komen de zegeningen. Je bent niet alleen een ontvanger van zegeningen. Je bent niet alleen een liefhebber van zegeningen. Je bent zoals je bent, zelfs koppig als je bent, je bent ook iemand die zegent. Met zekerheid ben jij groter dan je denkt. Van grootheid komt bewustzijn. Met bewustzijn komt nederigheid.

Misschien begrijp je het woord nederigheid niet helemaal. Laten we het anders zeggen. Je hebt geen onwetendheid. Je hoeft Mij niet op een voetstuk te zetten. Je hoeft jezelf ook niet op een voetstuk te zetten.

Soms heb je je twijfels over Mij. Je vindt het makkelijk om te klagen en fouten te vinden en tegen het leven te protesteren. Je vindt het misschien leuk om te klagen en jezelf verdrietig maken, te bedenken dat jij, deze individu in leven, het beter weet dan Ik. Helaas, vechten met Mij maakt je niet slim en het maakt je ook geen kampioen.

Als je een nieuwe versie van de wereld wilt maken, als je het leven wilt herzien, is het vinden van fouten niet de enige manier. Houden van de wereld is de manier. Houden van jezelf is de manier. Ontevredenheid is niet de manier. Humeurigheid is niet de manier. Verwaandheid is niet de manier. Hooghartigheid is niet de manier.

Aan de top willen komen is niet de manier om aan de top te komen, als je , door dit te doen, anderen naar beneden haalt. Dit is de grap: Er zijn geen anderen. Iemand naar beneden halen is jezelf naar beneden halen. Jezelf naar beneden halen brengt je niet naar nieuwe hoogtes.

Hier is nog een grap: Ondanks iets en alles, ondanks jouw robuuste ego, ondanks je klachten, zal je er doorheen schijnen. Je zal helder denken bereiken, en je zal de behoeften van je ego die zo echt lijken opzij zetten. En je zal zegevieren over je onwetendheid en arrogantie. Je zal het toppunt van geluk bereiken. Je zal liever je hart volgen dan je hooghartigheid. Je zal het licht in je zelf vinden en je zal de wereld oplichten.

Jouw doel hier in het Leven op Aarde was nooit om fouten te vinden. Fouten vinden is niet echt een bewijs van wijsheid. Als je de wereld echt naar een hoger niveau wilt brengen, breng dan jezelf naar een hoger niveau. Het is wijzer om gelukkig te zijn, dan om iemand te zijn die alleen maar moppert. Krijg het gelukkig zijn onder de knie.