God zei:

Wat zou maken dat jij jezelf van Mij afwezig maakt als Ik niet besta? Soms heb je Mij misschien in donkere kleuren gewikkeld en een gordijn dichtgetrokken als om Mij uit te sluiten, alsof je Mij uit je gedachten zou kunnen verdrijven, alsof je het kloppen van Mijn hart het zwijgen op zou kunnen leggen en Mij uit jouw dagelijks leven zetten of zelfs uit de met glorie gevulde hoogten van jouw leven.

Het is niet dat je Mij wilt doden, helemaal niet. Het is gewoon dat je Mij ziet als iemand die erop uit is jouw geluk weg te nemen en jou misschien met dreigementen tot gedrag te dwingen dat een zorgeloos wezen zoals jij niet past. Alleen ben je niet zo zorgeloos en je bent dat lange tijd niet geweest, hoewel je misschien probeert jezelf ervan te overtuigen dat het heel goed met je gaat zonder Mij, zelfs beter misschien dan je in het geheel zou met Mij in je klantenkring.

Ik ben niet Degene Die goede tijden voor jou verpest. Goede tijden waren altijd goede tijden, maar nu zijn het misschien geen goede tijden meer voor jou. Het zijn tijden die voorbijgaan, maar er ontbreekt iets. Er ontbreekt een betekenis. Het lijkt dat de goede tijden ontbreken of zelfs dat tijd ontbreekt. Iets heeft hier een slag overgeslagen.

Tijd lijkt niet langer te stoppen. Hij is gewoon voorbij en de hilariteit is ook voorbij, zoals het uitblazen van een kaars aan het einde van een verjaardagsfeestje. Het feestje is voorbij. Op een of andere manier heeft iets gezondigd tegen jouw welzijn en je kunt jouw welbevinden niet vinden. Je kunt zelfs niet meer tegen jezelf doen alsof.

Je weet niet wat voor te wenden. Je voelt je als een pretendent op de troon. Je weet zeker geen troon om op te zitten die hoe dan ook geschikt voor jou is.

Je zou graag een goede tijd bereiden, maar het vergt teveel inspanning. Goede tijd lijkt er gewoon niet te zijn.

Eens lachte je hard om de moppen die je hoorde. Nu vraag je je af wat de lol van de moppen is. Doet iedereen alsof een mop leuk is, of het vertellen waard, of ook maar iets waard? Je hebt alle moppen steeds opnieuw gehoord. Je hebt alles eerder, ergens, een keer gehoord. Je kunt het niet vergeten, hoewel je je niet kunt herinneren waar precies of wanneer je het hoorde – misschien hoorde je het ergens in de uithoeken waar je hart altijd was.

Hoe kun je afwezig zijn van je eigen leven? Hoe kun je zonder betrokkenheid dingen doen en het niet voelen? Heb je jezelf gevoelloos gemaakt? Is je hart naar arctische gebieden verhuisd toen je niet keek en zijn je ogen boos?

Geliefden, je voelt je misschien buitengesloten – maar jij hebt de sleutel. Laat jezelf weer binnen. De deur is niet op slot. Je hoeft alleen de knop op de ingang van je hart om te draaien en je zult alle ijs achter je laten. Vergeef gewoon jezelf wat het is dat je voelt dat moet worden gerepareerd. Wees gewoon. Maak jezelf los van het verstomde verleden.

Het is niet jezelf dat je loslaat. Het is jouw Zelf dat je vindt en rond de wereld wikkelt. Dan ben je nog steeds jouw Zelfs als een kern binnenin jou, en ook jouw Zelf heel duidelijk buiten jou tot de rand van de wereld en rond de hele eeuwigheid zoals Ik eeuwigheid ben. Waar Wij zijn als Eén, zijn geen grenzen.

Je komt Uitgestrektheid in en uit en toch verlaat je Uitgestrektheid nooit. Jij bent Uitgestrektheid waar je ook bent. En je bent een Reisgids voor anderen zoals Ik dat ben. Je vult harten. Je neemt ze met je mee. Wij zijn hetzelfde. Wij zijn hetzelfde in die mate dat er slechts Eenheid is, Eenheid, Eenheid.