God zei:

Het is tijd voor de pijnen en kwalen in je hart om te vertrekken. Zeg ze adieu. Waar heb je überhaupt eeuwige pijn in je hart voor nodig? Om welke mogelijke reden zou je een pijn dicht bij je hart houden, alsof je het wil bewaren?

Bestendig pijn niet langer. Laat pijn de afvoer in gaan. Geef toestemming om niet aanwezig te zijn. Geef hem een verlof, of verwerp hem helemaal. Het is niet de bedoeling om hem te houden.

Ik zeg je luid en duidelijk dat je niet op Aarde bent om te lijden. Jij hebt geen straf nodig. Het is vereist dat jij pijn en straf die jij bij je hebt gehouden loslaat.

Deze lijdensweg in je hart is zo vaag, je weet niet eens waar het vandaan komt, maar je draagt het echter met je mee, en je keert er steeds weer naar terug. Jij houdt het dichtbij om geen enkele goede reden.
Lach het weg. Geef het niet zo veel aandacht. Loop er niet van weg. Verstop je er niet voor. Geef het gewoon geen aandacht. Geniet van het leven, ondanks dat de angst zijn aandacht op je vestigt. Negeer deze bloedzuiger. Hij heeft genoeg van je leven genomen. Geef hem niets meer. Vervang angst door bewustzijn.

Zelfs na een moment van overvloedige vreugde, ga je terug naar de onuitsprekelijke angst. Misschien dek je de angst af met snel wat gaan doen, zodat jij hem niet hoeft te voelen. Je giet de activiteit op de top van je angst om hem af te sluiten alsof jij keien op de top aan het plaatsen was om het te bedwingen. Angst grijpt je hart zo aan, en toch je neem je genoegen met hem. Al de keien in de wereld sluiten niet de angst en ondraaglijke pijn af. Ze blijven hangen aan je alsof ze wanhopig zijn en niet zonder jou kunnen. Het is waar, ze kunnen niet bestaan zonder jou als zondebok. Waar zou deze pijn bestaan als jij hem geen gezelschap zou houden?

De angst fladdert in je hart als een draak. Hij vreet je op. Verslavingen jagen hem niet weg. Ben je verslaafd aan het aan jezelf toebrengen van een verwonding?

Angst lijkt die plaats in je hart te bezitten en hij of zijn zus pijn, zullen jou niet met rust laten. Hoe zou vrede eruit zien als deze meelopers je met rust laten?

Jij bent ellende aan het hamsteren geweest en beperkte het ritme van je hart. Ik gaf jou je hart om vrij te kloppen. Ik heb de angst niet geplaatst. Wie deed het dan? Wie plaatste angst en pijn en vertelde hen om te gaan huishouden in je hart en, zodoende, met geweld in de weg van je vreugde te staan? Laat de liefde in je hart, geen beperking.

Angst is een boa-constrictor. Je hart is bedoeld voor knuffels niet voor beklemming. Je hebt geprobeerd om weg te lopen van deze slang die je hart omklemt om het te verslaan. Je hebt een heel sterk hart dat de verpletterende angst weerstaat. De constrictor wil de adem uit je persen.

Je hebt misschien deze angst gedragen als een gordel of een frons op je gezicht.

Waarom lijkt het dat je hem niet kunt laten gaan?

Hier is wat je moet doen:

Giet meer liefde in je hart. Dan zal deze flagrante dwaas stijgen op de golven van liefde en wegdrijven. Misschien zal de angst opdrogen in de zon. Van een ding kun jij zeker zijn:

Je hebt geen enkele aanhangsels nodig die de vreugde uit je willen zuigen. Dergelijke herhaalde plagen hebben niet het recht om bij jou aan te haken. Dit alles is niet het recht van de angst. Het is het onrecht van de angst. Angst is een indringer, een dief in de nacht die jouw vreugde ongedaan zou willen maken, voorkom dat, ban het uit.

Gooi die angst eruit. Wat een klaploper. Angst verblijft daar in je hart. Hij legt zijn voeten omhoog en rookt een sigaar en laat de as op jouw mooie hart vallen. Zodra deze oproerkraaier, angst of pijn bij naam, zijn voet tussen de deur krijgt, weigert hij los te laten. Hij zal je niet in de steek laten, dus jij moet hem verlaten. Geef deze gier zijn marcheer orders. Hij is niet goed voor je. Ontsla hem. Stijg boven hem uit. Je kunt het. Dit is aan jou om te doen. Ik zal je helpen. Nu meteen, begin er direct aan om licht van hart en weer vrij te worden.