Please read the Guidelines that have been chosen to keep this forum soaring high!

Heavenletter #5343 Het Tij Is Gekeerd

God zei:

Er is een kleine afstand, als er al afstand is, tussen uitgelezen schoonheid en intense pijn. Er is een ontmoetingspunt waar extase extase is ongeacht de schijnbare oorzaak. Zowel schoonheid als pijn snijden jouw hart open bij deze ontmoetingsplaats waarin jouw hart klopt of bonst of brult of uitschreeuwt: “Het is teveel voor mij om met alles en iedereen verenigd te zijn”.

De diepte van gelukzaligheid en de diepte van pijn lijken jou hetzelfde te zijn. Intense gelukzaligheid en intense pijn doen Mijn mooie kinderen in dezelfde mate pijn. Je weet niet waar je de kust moet vinden.

Maar Ik, de God van Eenheid, ken geen pijn. Er is geen plaats voor pijn in Mijn Hart van Heelheid. Mijn hart is getrouwd met gelukzaligheid en kent niet de kant waar jij in duikt. Er is geen duisternis in Mijn hart. Eenheid is zo diep dat het geen ruimte laat voor iets anders dan de diepste vreugde verklaarbaar of niet.

Toch kun je heel goed ongevulde ruimte in je hart laten en groot verdriet vinden, distorsie van verdriet, een gevoel van verlies van vreugde alsof vreugde kan worden geteerd en gevierendeeld. Jouw hart doet pijn onder welke naam de pijn ook bekend is. In de grootste vreugde ervaar jij het jagen van onttrekking zelfs als Eenheid is. Eenheid kan jouw hart pijn doen terwijl je gewoon bij de Vreugde van Eenheid bent – dit is het echte verhaal. Eenheid lijkt jouw hart open te doen barsten en je hart schreeuwt om genade. Zulke grote vreugde is een hartenbreker tot je eraan gewend raakt.

Natuurlijk is het het openen van jouw hart dat je vreest. Wat zul je doen zonder wapenuitrusting? Wat zul je doen zonder afgescheidenheid? Hoe zul je leven zonder ruimte tussen harten? Hoe zul je de onrust overleven?

Ik vraag jullie, Geliefden, hoe leef je met afgescheidenheid en in verwarring als je de Volheid van Eenheid verwacht? Als je een leeuwerik hoort zingen, dan word je aan de Hemel herinnerd. Jouw hart huivert bij de herinnering.

Je moet de Zee van Eenheid induiken, maar je vreest daar te verdrinken, zelfs als er geen daar is en alleen hier waar Ik ben en waar jij veilig en gezond bent in de wonderen van het Universum en verder. Er is geen verder waar je jezelf bevindt, want jij bent jouw eigen omgeving. Er is geen China. Er is geen Rome. Er is nergens behalve het roeren van jouw hart en de muziek van je ziel.

Je bent jouw eigen hartensnaren.

Je beheerst jezelf. Wees onbeheerst, geliefden. Je hebt geen grenzen of plannen nodig. Er is niets waarin je je verliezen moet. Je bent aan het oplossen. Je bent verlatenheid en misleiding aan het afbreken. Je wordt teruggezet in jouw bewustzijn. Wat vrees je Heelheid waar je zonder grenzen fier staat als grenzen al die jaren jouw schijnbare steun zijn geweest.

Je bent in staat geweest tegen de grenzen te vechten. Je hebt gedacht dat grenzen jou sterk moesten maken. Je hebt goed geleerd hoe je moet vechten. Je bent een groot krijger geweest en nu leer je de arena waar je een poosje een gladiator was te verlaten. Nu laat je prijzen en wonden achter je.

In Eenheid zijn er geen krijgers. Er is geen oorlog voeren. Er zijn geen uitbuiters of uitgebuitenen. Er is geen uitbuiting. Liefde heeft alle kaarten. Liefde is Eenheid in al haar glorie. Er zijn geen kanten. Er is niets te winnen behalve de Eenheid van Liefde. In Eenheid is er geen opoffering. Er is groter dan gedijen. Er is liefhebben. Het is niet echt zo dat je een ander liefhebt als jouw zelf. Er is alleen Zelf om lief te hebben. Zoals Ik liefheb, heb jij lief. Er staat jou niets in de weg. Je hebt nu lief zonder beslissing en zeker geen opoffering.

Er is geen tegenhanger voor jou. Er is de Pracht en Goedgeefsheid van Eén Wonderbaarlijke Eenheid. Er is niets minders. Er is niets anders. Eenheid is Alheid. Het tijd is gekeerd.