God zei:

Jij bent Mijn Hart dat tegen Mijzelf spreekt. Ik spreek. Jij spreekt. Het is hetzelfde. Je denkt dat je onmogelijk kunt bedenken wat jij en de wereld Mij horen zeggen, maar Wij zijn Eén en dezelfde. Als je je van het ego ontdaan hebt, is er geen afzonderlijke jij of afzonderlijke Ik om te spreken of te horen.

Spreken en horen zijn hetzelfde. Als je verder dan het individuele theater gaat, ben Ik hier. Als je jouw Eenheid accepteert, dan wis je de grenzen van jezelf. Ik ben wat overblijft. Ik ontbrak nooit. Wat is het onzeker voor jou om je in te denken dat Ik jouw wijsheid ben en dat Ik in jou woon. Jij geeft er de voorkeur aan dat Ik een Grote God ben Die op een Berg Zit in de Lucht en Die antwoorden brult. Je hebt liever dat Ik een Stem ben Die in een Kloof Echoot. Jij hebt liever dat Ik een uitwendige Stem ben. Jij verklaart jezelf groot genoeg om Mij te horen. Dit is hoe ver je durft te gaan.

Jij heb het gevoel dat je aan diggelen zou gaan bij de gedachte dat jij en Ik Eén zijn. Waar zouden dan al jouw idealen zijn? Je wilt dat Ik besta zodat jij kunt aanbidden, maar je aarzelt om je met Mij te verenigen op de Bergtop. Ware Trouw aan Mij is Groter Vertrouwen in jouw Zelf. Trek je niet langer van Eenheid terug.

Wat denk je van God in een menselijk lichaam? Niet al teveel. Wat denk je van jezelf in een menselijk lichaam? Niet al teveel. Niet echt een schurk, meer misleid, meer klem in een menselijk lichaam, maar dit is weer een idee van jou, dat je klem zit, beperkt, gebonden, niet in staat tot wonderen terwijl je zoals Ik de maan en verder omsluit, ja, tot in de Oneindigheid.

Je bent bang Vorstelijk te zijn. Je vreest de toerusting van Vorstelijk zijn. Je kiest vanuit jouw perceptie de hoogste daden van nederigheid. Je begint te zien dat je weg moet komen van jouw kleine zelf. Je ziet dat. Je ziet niet dat het schild dat je om jezelf heen zet jouw omgang met je ego is. Jouw Identiteit ontkennen is geen nederigheid. Het is een extreme daad van trots om jezelf van jouw Zelf los te maken. Het is ontkenning van jouw Zelf en Mijn Heiligheid in jou.

Ik scheid Mezelf niet van jou. Ik ben snel om te zeggen dat Ik jou ben, het verschil is dat Ik, dit Ik dat jij waarneemt – Ik aarzel niet om het te bekennen – IK God BEN. Ik ben de God in jou. Ik ben niet een God buiten jou. De Eén Die jij Hoort is Mijzelf. Ik ben niet anders dan jij zonder trots op nederigheid.

Het lijkt echt dat je onwetendheid aanneemt alsof onwetendheid nederigheid zou zijn en die onwetendheid is jouw recht. Je hebt een omweg van je Zelf genomen. Ik niet.

Als je je alleen voelt, alsof Ik je verlaten heb, dan heb je jouw Zelf verlaten. Teveel om mee om te gaan. Je zou je liever over het alledaagse druk maken. Je zou liever jouw Zelf gevangen zetten door jouw Zelf uit te sluiten en je te richten op het ijdele beeld dat je hebt van een minder zelf. Je objectiveert jouw Zelf. Je zet jouw Zelf buiten jou. Je vreest te dichtbij te komen. Wat zou er met jouw identiteit gebeuren? Wat zou er gebeuren met jouw gehechtheid aan jouw eigen onbelangrijke bestaan?

In je leven dat draait om jouw lichaam, ben je bang voor het verlies van het kleine zelf. Je denkt graag dat jouw kleine zelf prominent aanwezig is.

Nou, lieverds van jullie geloofssysteem, als je liefhebt met ongegeneerde liefde, dan sta je jouw zelf toe in Mijn schoenen te stappen en in praktijk te brengen wat het is God in Essentie te zijn. In de toewijding echter die je aan jouw beeld van kleinheid geeft, loop je weg van jouw Zelf en je loopt weg van jouw Zelf alsof de Naam van God niet die van jou zou zijn.

Je houdt jezelf in maten, want je vreest grenzeloosheid. Je houdt je vingers stevig aan de veronderstellingen van jezelf die ongegrond zijn en je vreest jouw Almacht. Voorbijgaand aan jouw Grootheid, verkondig je kleinheid. Zonder dat jouw duidelijk kleine zelf dat weet, ben je de Uitgestrektheid en de Wijsheid van God. Je weigert de verantwoordelijkheid. Liever dan jouw Zelf te zijn, schilder je een beeld van jouw Zelf, een pin-up genoemd God, jouw beeld van God dat buiten jou staat, God als een Bezoeker, en jij, een toeschouwer.

Het lijkt jou en de wereld hoogmoedig, dat geef Ik toe, om jezelf als God op te eisen. Het is niet tegenover de wereld dat je Jouw Zelf moet claimen. Het is voor jouw zelf dat je jouw Zelf moet verkondigen als God van het Heilig Universum. Dit heeft geen verband met status, begrijp je. Dit heeft niets te maken met Almacht zoals jij geneigd bent die te zien. Dit is verantwoordelijkheid nemen voor het bloeien van de Roos van het Bewustzijn die jij bent op Aarde zoals in de Hemel.